درگذشت عبدالرحمن جامي (898 ق)
تاریخ وقوع: 17 محرمدرگذشت اديب و عارف نامي "عبدالرحمن جامي" خاتم شعراي بزرگ ايران (898 ق)
عبدالرحمن بن احمد بن محمد جامي، صوفي، اديب نحوي و شاعر ماهر در سال 817 قمري در شهر جام خراسان به دنيا آمد. وي در فنون طريقت، از مريدان نقشبنديه بود و ارتباط فراواني با پير طريقت داشت. جامي را شيعه دانستهاند و اشعار پرشوري را در مناقب اهل بيت(ع) از او نقل مينمايند. ولي گويا وي مذهب خود را پنهان ميساخته و تقيّه ميكرده است. اَشِعَّةُ اللَّمَعات، بهارستان، چهل حديث، ديوان اشعار، سلامان و آبسال از جمله تصنيفات وي ميباشند. غزليات جامي بسيار شيرين و گاهي تلفيقي از عربي و فارسي هستند. وي را خاتم شعراي بزرگ پارسي گوي خواندهاند. در اشعار جامي، افكار صوفيانه، داستانها، حكمت، اندرز، تصورات خيالي و غنايى، به وفور ديده ميشود. او در مثنويهاي خود، روش نظامي را تقليد ميكرد و در غزل از سعدي و حافظ پيروي مينمود. با اين حال، نبايد جامي را از ابتكار مضامين تازه و قدرت بيان و لطف معاني در اشعارش بيبهره دانست. جامي با آن كه كمتر به مرتبه و جايگاه استادانِ بزرگ پيش از خود ميرسد، ولي از آن جهت كه خاتم شعراي بزرگ پارسي زبان است، داراي اهميت و مقام خاصي است. جامي در سال 898 ق در 81 سالگي در هرات چشم از جهان فرو بست.