وفات آیةالله «احمد حجتی» (1376 ش)
تاریخ وقوع: 29 اسفند
رحلت فقيه عارف و مجتهد برجسته آيت اللَّه "احمد حجتي" (1376 ش)
آيتاللَّه شيخ احمد حجتي در سال 1297ش (1337ق) در شهرستان ميانه در آذربايجان به دنيا آمد و در كودكي پدر را از دست داد. وي تحت تكفل و تربيت برادر بزرگش ميرزا ابومحمد قرار گرفت. ايشان پس از مدتي تحصيل، راهي خدمت سربازي شد و پس از آن درس را ادامه نداد ولي بر اثر رؤياي صادقانهاي كه ديد، بار ديگر به تحصيل علوم ديني روي آورد. از اين رو به قم رفت و به مدت سيزده سال از محضر عالماني همچون: سيد محمد حجت كوه كمرهاي، سيدحسين بروجردي، امام خميني و سيد شهاب الدين مرعشي نجفي بهره برد تا به اجتهاد دست يافت. آيتاللَّه حجتي سپس در ميانه به ارشاد مردم مشغول شد و پس از سالياني راهي تهران گرديد. وي به موازات تلاش علمي و فعاليت تبليغي و پاسداري از شريعت، در صحنه سياسي نيز حضوري فعال داشت و پس از بازداشت حضرت امام در جريان قيام پانزده خرداد 1342 عليه رژيم به اعتراض برخاست. افشاگري آيتاللَّه حجتي عليه رژيم خودكامه به آنجا رسيد كه از سخنراني ايشان جلوگيري كردند و ايشان ممنوع المنبر شد. وي پس از پيروزي انقلاب اسلامي نيز از حاميان نظام به شمار ميرفت و مورد عنايت امام و مقام معظم رهبري بود. اين فقيه وارسته در زمره مجتهدان و فاضلاني قرار داشت كه عمر با بركت خويش را در راه كسب دانش فقه و تدريس علوم ديني صرف كرد و همزمان با تلاشهاي فكري، ضمن دوري از جنجالهاي تبليغاتي، به تهذيب نفس و دوري از تعلقات دنيوي پرداخت تا جايي كه به موفقيتهاي معنوي و عرفاني والايي دست يافت. آيتاللَّه احمدحجتي سرانجام در اواخر اسفند 1376 ش در 82 سالگي به ديدار معبود شتافت و در قبرستان نو در قم دفن شد.