وفات آیةالله علامه «فانی اصفهانی» (1419 ق)
تاریخ وقوع: 14 شوال
رحلت محقق نامي علوم اسلامي، آيت اللَّه "سيد ضياءالدين علامه فاني اصفهاني" (1377 ش)آيتاللَّه سيدضياءالدين علامه فاني اصفهاني در حدود سال 1290 ش (1330 ق) در اصفهان و در خانداني عالم به دنيا آمد. وي در نوجواني بر اثر عشق وافر به تحصيل به فراگيري علوم اسلامي پرداخت و پس از آن به فعاليتهاي سياسي و اجتماعي دست زد. فعاليتهاي ايشان از قبيل: انتشار هفته نامه نداي دين در اصفهان در دوران دكتر مصدق، مبارزه با بهائيان، پيوستن به جرگه فداييان اسلام و نيز سخنرانيهاي آتشين عليه دستگاه حاكم و انتقاد از اوضاع زمان از جمله فعاليتهاي آيت اللَّه علامه فاني در اين دوران بود. اين فعاليتها عكسالعمل رژيم را به دنبال آورد و با فشارهايي كه به ايشان وارد گرديد وي در 37 سالگي مجبور به مهاجرت به عتبات عاليات شد. علامه فاني در نجف از دروس خارج آيات عظام: سيد عبدالهادي شيرازي، سيد محسن حكيم، سيد محمود شاهرودي و سيد ابوالقاسم خويي و ديگران استفاده برد واز آنان اجازه اجتهاد و روايت گرفت. وي در نجف بر اثر ملازمت و تماس دائم با محقق فرزانه، آقابزرگ تهراني و استفاده از محضر او، در فنون كتابشناسي و رجال موفق به نوشتن آثار ارزشمندي گرديد. استاد علامه، پس از ده سال توقف در نجف به اصفهان بازگشت و به انجام امور ديني و حل مشكلات مردم همت گماشت. از آيت اللَّه علامه فاني اصفهاني آثار متعددي بر جاي مانده كه برخي از آنها از اين قرارند: تفسير ضياء، تحقيق كتاب الوافي در شانزده جلد و تحقيق مجمع الرجال در هفت جلد. استاد علامه فاني اصفهاني سرانجام در دهم بهمن 1377 ش برابر با 14 شوال 1419 ق بر اثر شدت بيماري در 87 سالگي چشم از جهان فروبست و پس از تشييعي باشكوه، در جوار مزار علامه مجلسي به خاك سپرده شد.