شرحی کوتاه
تاریخ وقوع: وفات «محمدبن جرير طبري» (310 ق)ابوجعفر، محمد بن جرير بن يزيد بن كثير بن غالب طبري در آخر سال 224 و يا اوائل 225 قمري در طبرستان واقع در شمال ايران ديده به جهان گشود. پس از مدتي، جهت تكميل دانش و ارتقاي علمي به عراق مهاجرت كرد و در بغداد ساكن گرديد. وي از علماي برجسته و از مجتهدان چيره‌دست و مفسران بزرگ و مذهب شافعي از مذاهب چهارگانه اهل سنت مي‌باشد و كتاب‌هاي زيادي تاليف نمود.
كتاب‌هاي: "تاريخ الامم والملوك" در زمينه تاريخ، "التفسير الكبير" در تفسير قرآن، "تهذيب الآثار" از جمله تاليفات معروف اوست. همچنين كتابي در طرق حديث غديرخم به نام "الولايه" در دو جلد ضخيم تاليف نموده است.
ابن جرير، به مسافرت و ديدار شهرها علاقه خاصي داشت و بدين جهت غير از شمال و شهرهاي ايران و بسياري از شهرهاي عراق، به مناطق حجاز، شام و مصر نيز مسافرت نمود و بر اندوخته‌هاي علمي خويش افزود.
درباره شخصيت علمي وي، ابوبكر محمد بن اسحاق بن خزيمه گفت: ما أعلم علي اديم الارض أعلم من محمد بن جرير؛ ابن جرير، از سوي حنبليان از مذاهب اربعه اهل سنت مورد اذيت و آزار قرار مي‌گرفت. سرانجام در 26 شوال سال 310 قمري در بغداد وفات يافت و در خانه‌اش به خاك سپرده شد.
شايان ذكر است كه وي، غير از "محمد بن جرير بن رستم طبري" است، كه صاحب كتاب "دلائل الامامه" مي‌باشد. زيرا گرچه هر دو معروف به ابن جرير و هر دو متولد طبرستان مي‌باشند، وليكن دو شخصيت جدا و داراي دو مذهب جدا شافعي و شيعه امامي هستند.[1]
منبع: پایگاه دانشنامه اسلامی
[1] الأنساب (عبدالكريم سمعاني)، ج 4، ص 46؛ وقايع الايام (شیخ عباس قمی)، ص 82.