اعدام « حسين بن منصور حلاج » (309 ق)
تاریخ وقوع: 23 ذی القعدهدر اين روز يا روز 24 سنه 309، (حسين بن منصور حلاج) كشته شد بفتوى علما، چه علما و فقهاى آن عصر حكم كردند بحليت خون او، بواسطه شنيدن بعضى كلمات از او و در محضر (حامد بن عباس) وزير (مقتدر). (قاضى ابو عمرو) فتوى بر ريختن خون او داد و سايرين نيز فتوى دادند و در سجلى نوشتند و حلاج پيوسته ميگفت : الله الله فى دمى.
پس او را به زندان و واقعه را به عرض خليفه (مقتدر باالله) برسانيدند. مقتدر گفت اگر علما فتوى به ريختن خون او دادند، بدهيد او را بجلاد تا هزار تازيانه بر او بزند و اگر هلاك شد، هزار تا زيانه ديگر بزند، پس او را گردن زدند.
پس او را در صبح سه شنبه 23 ذيقعده به جلاد دادند و هزار تازيانه بر او زد. پس دستها و پاهاى او را قطع كرد و سر او را جدا كرد و در جسر بغداد بدار كشيد. پس بدن او را بسوزانيد و خاكسترش را در دجله ريخت. گويند اتفاقا آب دجله در آن سال زياد شد. اصحاب حلاج گفتند كه بواسطه خاكستر حلاج بوده و مردم در حقّ او دوفرقه اند و واقعه او با (على بن بويه قمى) و قصه او با (ابوسهل نوبختى) در غيبت شيخ طوسى و سيزدهم بحار مسطور است.
وقایع الأیّام، ص 139.