مرحوم شیخ عباس قمی می فرماید:
تاریخ وقوع: وفات «محمد حنفيه» (81 ق)در غره محرم ، سنه 81، محمد بن حنفيه فرزند اميرالمؤ منين (عليه السلام) وفات كرد و در بقيع ، بخاك رفت و بعضى گفته اند كه از فتنه «ابن زبير» فرار كرد بجانب طائف و در آنجا وفات كرد.
جماعت كيسانيه او را امام ميدانستند و او را مهدى آخر زمان مى خواندند و به اعتقاد ايشان آنكه: «محمد» در جبال رضوى كه كوهستانى يمن است ، جاى فرموده است و زنده است تاگاهى كه خروج كند. الحمدالله كه اهل آن مذهب ، منقرض شدند.
از قوت «محمد» نقل شده كه وقتى زره اى چند بخدمت أميرالمؤمنين (علیه السلام) آوردند، يكى ازآنها از اندازه قامت بلندتر بود. حضرت فرمود تا مقدارى از دامان آنرا قطع كند. «محمد» دامان زره را بدست جمع كرد و از آنجا كه أميرالمؤمنين (علیه السلام) علامت نهاده بود بيك قبضه بگرفت و مثل آنكه بافته حريرى را قطع كند دامنهاى درع آهنين را از هم دريد وكثرت شجاعت و دليرى او از سير در تاريخ حرب جمل و صفين معلوم ميشود.
شيخ كشى از حضرت رضا (علیه السلام) روايت كرده كه فرمود: أميرالمؤمنين (عليه السلام) مى فرمود كه «محامده» يعنى محمدها ابا دارند از معصيت خداى عزوجل. راوى پرسيد كه اين محامده كيانند. فرمود: «محمد بن جعفر»، «محمد بن ابى بكر»، «محمد بن ابى حذيفه» و «محمد بن أميرالمؤمنين».
فقير گويد كه محمد بن جعفر بن ابي طالب در صفين شهيد شد و محمد بن ابى بكر در نيمه جمادى الاولى، قتلش بيايد و محمد بن ابى حذيفه پسر دائى معاويه و از اتباع و انصار أميرالمؤ منين (علیه السلام) است و او همان است كه معاويه او رابگرفت و در زندان حبس كرد، مدتى مديد در زندان او بود تا شهيد شد.
وقایع الأیّام مرحوم شیخ عبّاس قمی