وفات «حسن حائری قزوینی» (1380 ق)
تاریخ وقوع: 26 رجبحائری قزوینی، حسن‌بن محمدباقر، فقیه و متکلم امامی قرن چهاردهم است.
حیات
وی در ۱۲۹۶ در کربلا به دنیا آمد.
جد پدرش، سیدمحمدباقر موسوی قزوینی، ملقب به معلم‌السلطان، وطن خود، قزوین ، را به قصد کربلا ترک کرد.
سیدابراهیم موسوی قزوینی، صاحب ضوابط‌الاصول، از فرزندان اوست.
جد مادری او نیز سیدعلی طباطبایی ، صاحب ریاض‌المسائل ، است.
فعالیت علمی
حائری در کربلا مقدمات علوم دینی را فراگرفت و در ۲۳ سالگی برای ادامه تحصیل به نجف رفت و نزد استادانی چون آخوند محمدکاظم خراسانی و سیدمحمد کاظم طباطبایی یزدی درس خوانده.
در ۱۳۳۰، یک سال پس از درگذشت آخوند خراسانی، به سامرا نقل مکان کرد و از شاگردان میرزا محمدتقی شیرازی شد.
حائری پس از سه سال اقامت در سامرا، با آغاز جنگ جهانی اول و آشفتگی اوضاع سیاسی عراق و اشغال بخشهایی از آن به دست انگلیسیها، به کربلا بازگشت و تا پایان عمر در آن‌جا به تدریس و تألیف و تحقیق پرداخت.
خصایص
حائری قزوینی را فقیهی بلندمرتبه، صریح‌الرأی و مؤلفی توانا دانسته‌اند.
وفات
او در ۱۳۸۰/۱۳۳۹ش در کربلا درگذشت.
آثار
آثار او عبارت‌اند از: الامامةالکبری و الخلافةالعظمی، در هشت مجلد، که جلد اول آن در ۱۳۷۷/۱۳۳۶ش در نجف به چاپ رسید؛ البراهین‌الجَلیة فی دفع تشکیکاتِ الوهابیة، در پاسخ به چند شبهه و مدعای ابن‌تیمیه و به تبع او، وهابیان ، در مقولاتی مانند شفاعت و توسل و زیارت ، که در ۱۳۸۲/ ۱۳۴۱ش در نجف چاپ شد (کتاب با عنوان نقدی بر اندیشه‌ی وهابیان، به فارسی برگردانده شده است)؛ المَناهِجُ السَّویة و التُّحفةُ الامامیةُالحائریة، یا المناهج الحائریة، در رد کتاب الهدیة السُّنیة و التُحفةُ الوهابیةُ النَجدیة التُحفةُ الاثنا عشریة فی نَقض کلماتِ الوهابیة؛ هُدی‌المِلة الی انّ فدک من‌النِّحلة، درباره غصب فدک ، که در ۱۳۵۲/۱۳۱۲ش تألیف و در نجف منتشر شد شرح اللُّمعَةُ الدمشقیة، که بخشی از آن به چاپ رسیده است رساله اکمال‌الدین در شرح تکملة تبصرة المتعلمین آخوند خراسانی، که در واقع تقریرات درسهای فقهی خراسانی است و اصول الفقه، که تقریرات درس اصول آخوند خراسانی است.
وفات «حسن حائری قزوینی» (1380 ق) (۲۴ دی ۱۳۳۹ش)