با کارگران
تاریخ وقوع: آغاز هفته کار و کارگر↵
جهانخواران كه با نام‌هاى پرزرق و برق و شعارهاى طرفدارى از حقوق بشر و صلح دوستى و آرامش جهان و طرفدارى از توده‌هاى كارگر و كشاورز به جان جهانيان مظلوم افتاده و فساد و ترور و قتل و غارت را در صحنۀ گيتى روزافزون مى‌كنند و از بيدارى مظلومان و ستمديدگان جهان در طول تاريخ خطر را از نزديک مى‌بينند، به فكر اغفال آنها افتاده‌اند و رفت و آمدها براى برچيدن سلاح‌هاى مخرب كه جهان را تهديد مى‌كند جز شعارى بيش نتوان بود.[1]
در فرهنگ اسلامی و از سوی ائمه (علیهم السلام) برای شخصیت کارگران احترام و منزلتی قابل ستایشی وصف گردیده است.
از پيغمبر اكرم (صلّى الله عليه و آله و سلّم) در وصف منزلت کارگر شنيده اند كه نقل شده است كه كف دست يک كارگر را بوسيد و اين، يک نشان ارزش براى كارگر در طول تاريخ است.[2]
کارگرها در جامعه، یک قشر آگاه محسوب می شوند. مقام معظم رهبری این قشر را جزو گروه های روشنفکر، به معنای عام آن می‌دانند. در ابتدای پیروزی انقلاب، مارکسیست‌های آمریکای سرمایه گذاری روی این قشر را شروع کردند. قصد آنها این بود که این دست کار آمد و بازوی قوی را از انقلاب بگیرند، و اگر بتوانند، آن را علیه نظام به کار بندند؛ خیلی هم تبلیغات می‌کردند. اگر قرار بود این تبلیغات مؤثر واقع شود، می‌باید حداقل یک دو سال اول انقلاب، در واحدهای صنعتی کشور بیکاری مزمن می داشتیم. امروز هم اگر ما دنبال توسعه اقتصادی هستیم، باید کار را تقویت کنیم؛ بدون کار نمی‌شود. مرتب صحبت از سرمایه گذاری است. نقش سرمایه گذاری در توسعه اقتصادی امر مهم است؛ بدون سرمایه گذاری هم کاری صورت نمی‌گیرد؛ اما سرمایه گذاری یک رکن کار است؛ رکن اساسی کار کارگر است. کاری که از روی دلسوزی، از روی کاردانی، با پیگیری و با قبول شرایط دشوار همراه نباشد، نمی تواند کشو را نجات دهد.[3]
[1] آمریکا از دیدگاه امام خمینی (ره)، حسین شیداییان، جلد 1، ص 66.
[2] ایام در نگاه امام خمینی، ص 41.
[3] برگرفته از مجموعه بیانات مقام معظم رهبری از سال 1368 تا سال 1385، بیانات مقام معظم رهبری در سال 1387در دیدار با کارگران و کار آفرینان.