وفات «بانو نصرت امين اصفهانى» (1362)
تاریخ وقوع: 22 خردادبانو نصرت امين در سال 1265 هجرى شمسى در شهر اصفهان ديده به جهان گشود. از چهار سالگى به مكتبخانه رفت تا به فراگيرى قرآن و زبان فارسى بپردازد و اين زمانى بود كه در زمينه تحصيل علوم و معارف دينى بالاتر از سطح روخوانى قرآن هيچ مجال و زمينه اى براى حضور زنان نبود؛ بخصوص در سالهاى 1280 به بعد كه تحصيل علم براى پسران هم آسان و ميسر نبود تا چه رسد به دختران .
او در 15 سالگى به ازدواج و همسرى پسر عمويش درآمد. اما زندگى خانوادگى و تربيت فرزندان در فراگيرى دانش او اثرى نگذاشت و آن چنان در جهت كسب علوم دينى از خود جديت نشان داد كه موافقت و مساعدت اطرافيان بويژه همسر خويش را براى ادامه تحصيلات در علوم دينى (فقه و اصول ) و زبان عربى به دست آورد. در اين زمان او بيست ساله بود.
مهمترين استاد ايشان كه فقه و اصول و حكمت را به وى آموخت ، آيت الله نجف آبادى بود. بانو امين از زمان كودكى كه اهل ذوق و تفكر و تدبر در موجودات و آثار حق تعالى و از عشاق پروردگار كريم بود، در حين تحصيل حكمت به كشف و شهود نيز نائل مى گرديد و در اين رابطه بهترين سند و گواه آثار تفسيرى ايشان كتاب اربعين الهاشميه و نيز نفحات الرحمانيه است .
به دنبال انتشار كتاب اربعين هاشميه در سن 40 سالگى از سوى آيت الله حائرى يزدى ، آيت الله محمد كاظم يزدى و آيت الله آقا ميرزا اصطهباناتى شيرازى درجه اجتهاد گرفت و پس از شركت در آزمون علما و مراجع تقليد وقت (آيت الله شيخ عبدالكريم قمى و آيت الله آقا سيد محمد كاظم شيرازى ) كه شامل سؤ الها و پاسخهاى بسيارى بود - تمامى آنها در كتاب جامع الشتات آمده است - از طرف آن آيات عظام ، درجه اجتهاد و قدرت استنباط احكام شرع را دريافت كرد و اولين بانوى مجتهده در جهان اسلام گرديد.
ديگر تاءليفات اين بانوى گرانقدر عبارتند از:
معاد يا آخرين سير بشر، مخزن اللئالى ، سير و سلوك ، يك دوره تفسير قرآن به نام مخزن العرفان در 15 جلد، روش خوشبختى ، ترجمه اخلاق ابن مسكويه با پاورقى .
بانو امين در زمينه انتشار پاره اى كتابهاى خويش كه بيشتر در ارتباط با مقامات عرفانى و سير سلوك بوده به سبب بدفهميهاى رايج كه معمولا در اين گونه مباحث پيش مى آيد، بسيار محتاطانه و دقيق عمل مى كردند و در بسيارى مواد اصلا اجازه انتشار آنها را نداده اند؛ بعلاوه به سبب پرهيز از شهرت و نيز تواضع بسيارى كه داشتند عموما كتابهاى خود را به نام مستعار بانوى ايرانى منتشر ساخته اند.
بانو مجتهده امين از آنجا كه دريافته بود مجال و زمينه تعلم براى دختران تا چه حد محدود است لذا بخشى از همت بلند آن بزرگوار مصروف تاءسيس مدرسه براى دختران شد.
در سال 1344 يك واحد دبيرستان دخترانه اسلامى در اصفهان تاءسيس كرد تا زمينه تحصيل دختران در محيطى سالم به دور از آلودگيهاى رايج در پاره اى محيطهاى آموزشى دخترانه را فراهم آورد.
در سال 1346 اولين مدرسه علوم دينى زنان را در تاءسيس كرد كه اين سازمان در تعليم و تعلم دينى زنان مسلمان و پرورش زنان برجسته در اين زمينه سهمى شايان توجه و تقدير داشت . همه اين اقدامات حكايت از روشنگرى فكر، بلندى هدف و عمق دلسوزى اش در امور زنان بود. بانو امين دانشمندى باذوق ، متواضع ، عارف ، خوش برخورد، پرهيزگار، ساكت و كم حرف ، و بدون گرايش به تجمل و تكلف و از دوستان صديق اهل بيت عصمت و طهارت بود.
وجود مقدس و پرفيضش آن چنان روحانى و مستغرق در عالم عرفان و معنويت بود كه هر كس او را مى ديد مجذوب جذبه معنويت ايشان مى گرديد و در پرتو نورانيت و نفس مطمئنه او در خود احساس شادى و روحانيت مى كرد. وجود ذى وجود اين زن عالمه نسيمى بود كه بر جامعه زنان وزيد و عامل حركت بخش و تكان دهنده اى براى بيدارى افكار خفته و پيشبرد آنان در راه تحصيل علوم دينى و كمالات معنوى و سير الى الله شد.
بانو امين سالهاى متمادى در راه تحصيل علم و مقامات معنوى زحمتها كشيد و عملا ثابت كرد كه زن مى تواند در محيط اجتماع ، در زير پرده حجاب و با كمال عفت و تقوى و اجراى برنامه هاى مقدس مذهبى به تحصيل علم ادامه دهد و مقام شامخى را احراز كند و بين علم و دين پيوند برقرار سازد و على رغم نظر كسانى كه تصور مى كردند حجاب مانع پيشرفت و تكامل است و يا عده اى كه مى گفتند زن بايد از هر نوع كمال ترقى و تعالى محروم بماند و بر خلاف منطق اسلام ، زن را از ارزش انسانى در رسيدن به مقامات مادى و معنوى و روحانى و سير الى الله بى بهره مى دانستند بپا خاست و آن تصورات غلط را در هم شكست .
پيشتازى در علوم عرفانى ، از وى شخصيتى ساخت كه فيلسوف عاليقدر معاصر آيت الله محمد تقى جعفرى در مورد ايشان مى گويد:
با توجه با آثار قلمى كه از خانم امين در دسترس ما قرار گرفته است به طور قطع مى توان ايشان را يكى از علماى برجسته عالم تشيع معرفى نمود و روش علمى ايشان هم كاملا قابل مقايسه با ساير دانشمندان بوده بلكه با توجه به مقامات عاليه روحى كه ايشان موفق شده اند بايد ايشان را نخبه اى از دانشمندان به شمار آورد.
همچنين شخصيتهايى چون آيت الله العظمى مرعشى نجفى ره و مرحوم علامه طباطبايى ، با توجه به مقام علمى و عرفانى خانم امين ، محضر درس او را مايه فيض و افاده مى دانستند.
ابتلائات و آزمايشهايى كه خداوند كريم براى صيقلى شدن و خالص گرديدن روح مطهر اين بنده مقربش نمود مساءله از دست رفتن ايشان بوده است چنانكه هشت فرزندش به علل مختلف از قبيل بيمارى و... از دست رفتند و تنها يك پسر برايش باقى ماند. اين مصائب نتوانست خللى در عزم و اراده اين يگانه بانوى مجتهده و عارف به وجود آورد و اين نشانگر آن است كه اگر زنان قدم در راه كمال و تعالى زنند و خدا را ناظر اعمال خويش و مالك همه هستى و داراييهاى خويش بيابند، حتى در فقدان فرزند نيز عنان اختيار از كف نمى دهند و متانت 9 و صبورى كه در خور انسان خليفة الله لاست پيشه مى سازند.
گفته اند در جريان جنگ جهانى اول دو فرزند كوچك ايشان به فاصله چند روز فوت كردند. بدين مناسبت استادشان آيت الله نجف آبادى سه روز درس را تعطيل مى كنند و به خانه شان نمى روند؛ روز چهارم بانو امين به دنبال استاد مى فرستند و وقتى ايشان مى آيند، علت تعطيلى درس را جويا مى شوند.
آيت الله نجف آبادى مى گويند كه من شرمم مى شود كه بچه تان تازه از دنيا رفته براى درس بيايم و خانم امين پاسخ مى دهند:
من پيش خدا شرمم مى شود كه سه روز است چيزى نخوانده ام . خدا يك چيزى به من داد خودش هم گرفت .
سرانجام اين بانوى مكرمه در سن 97 سالگى در آخر شعبان 1403 ه‍ق مطابق با 22 خرداد 1362 ه‍ق پس از يك عمر پربركت جان به جان آفرين تسليم كرد و به لقاء الله پيوست . پيكر مطهره اين بانوى مكرمه در روز دوشنبه 23 خرداد برفراز دستهاى انبوه امت عزادار شهر قهرمان پرور اصفهان تشييع شد. در مراسم تشييع جنازه اين بانوى اسلام كه به دنبال برگزارى نماز جماعت ظهر و عصر و امامت مرحوم آيت الله خادمى رييس حوزه علميه اصفهان از مسجد سيد اين شهر برگزار شد، گروه كثيرى از روحانيان و اقشار مختلف مردم شركت كردند