خلافت مروان حمار پس از خلع ابراهيم در پانزدهم صفر سال 127 قمرى آغاز گرديد.
مروان از سال 127 تا سال 132 قمرى در منصب خلافت قرار داشت و به حكومت امويان، قدرت و استحكام نسبى بخشيد ولى در برابر جنبش سراسرى عباسیان تاب مقاومت نياورد و سرانجام بدست آنان كشته گرديد. با كشته شدن وى، خلافت امويان كه از سال 41 قمرى (پس از صلح امام حسن مجتبى علیهالسلام) آغاز گرديده بود در اين تاريخ (132 قمرى) به پايان نكبتبار خويش رسيد و با سرافكندگى و شكست نظامى، سياسى، اجتماعى و عقيدتى در جامعه اسلامى مواجه گرديد.[۱]
1- نك: تاريخ الطبرى، ج 6، ص 298؛ تاريخ اليعقوبى، ج 2، ص 265 و تاريخ الخلفا (سیوطی)، ص 291.
منبع: پایگاه دانشنامه اسلامی