"عُيينة بن حِصن" كه از مشركان و زورمداران اطراف مدينه منوره بود، در شب چهارم ربيع الثانى سال ششم قمرى در رأس يك گره چهل نفرى از مشركان به شتران پيامبر صلی الله علیه و آله كه در مكانى به نام "غابه" نگهدارى و چرا داده مى شدند، هجوم آورد و پس از كشتن فرزندى از "ابوذر" و فرارى دادن ساير ساكنان آن مكان، شتران را غارت كرد.
ابوذر، خبر ناگوار تهاجم عيينة بن حِصن را در همان شب به پيامبر صلی الله علیه و آله رسانيد و پيامبر صلی الله علیه و آله در بامداد آن روز براى گوشمالى دادن اين گردنكش صحراى عربستان با تعدادى از يارانش عازم آن ناحيه گرديد. آن حضرت، براى "مقداد بن عمرو" پرچمى بست و وى را به فرماندهى رزمندگان برگزيد.
پس از مقداد، ديگران را به يارى وى اعزام كرد و خود آن حضرت نيز بسوى آنان رهسپار شد. مقداد، در زمينى به نام "هيقا" (يا هيفا) كه در يك ميلى چاه مطلب قرار دارد، به سپاه دشمن رسيد و با آنان درگير شد. دشمنان در برابر سربازان اسلام ايستادگى كرده و به نبرد پرداختند و يك تن از رزمندگان اسلام به نام "مُحرز بن نضله" را به شهادت رسانيدند و از مشركان، نيز چهار نفر كشته شدند كه يكى از آنان "حبيب پسر عيينه" بود.
پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله نيز به سپاهيان و سربازان خود در سرزمين "ذى قرد" در نزديكى هاى "غابه" ملحق شد. در اين غزوه تعداد پانصد و يا هفتصد نفر از مسلمانان حضور پيدا كرده و موجب رعب و وحشت دشمن سركش شدند. در ايامى كه رسول خدا صلی الله علیه و آله از مدينه بيرون بودند، "عثمان بن ام مكتوم"، جانشين وى در مدينه بود و "سعد بن عباده" با سيصد تن از مبارزان قبيله اش، حفاظت و حراست مدينه را بر عهده داشتند.
شايان ذكر است، هنگامى كه رسول خدا صلی الله علیه و آله و مسلمانان به مدينه برگشتند، ديدند برادرزاده عُيينه يكى از شتران شيرده رسول خدا صلی الله علیه و آله به نام "سمراء" را برگردانيد و در نزديكى درِ خانه آن حضرت ايستاده و منتظر پيامبر صلی الله علیه و آله است. پيامبر صلی الله علیه و آله از جوانمردى وى اظهار خرسندى كرد و به وى جوايزى بخشيد.[۱]
1- المغازى، ج 1، ص 537.
منبع: پایگاه دانشنامه اسلامی