وقوع جنگ جَمَل بين امام علي (ع) و سپاه ناكثين (36 ق)
مدت كوتاهي پس از به خلافت رسيدن امام علي (علیه السلام ) و بيعت مردم با آن حضرت، طَلحه و زبير از ياران قديمي پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلّم) كه در به دست آوردن سهمي از حكومت ناكام مانده بودند، بيعت خود را شكستند و به سوي مكه رهسپار شدند. آنان در مكه با عايشه همسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) ملاقات كرده و با همدستي يكديگر، مردم را به خون خواهي عثمان، عليه امام علي (علیه السلام ) فرا خواندند. از آن طرف، چون امام از ماجرا آگاه شد، تجهيز قوا فرمود و در صدد دفع فتنه ي ناكثين برآمد. چون پيروان طلحه و زبير شهر بصره را تصرف كرده و عليه امام شوريدند، سپاهِ حضرت نيز در مقابل آنان قرار گرفت. اميرالمؤمنين (علیه السلام) قبل از آغاز جنگ به ميان هر دو صف لشكر آمد و به نصيحت عايشه و طلحه و زبير پرداخت و عايشه را به خاطر بيرون آمدن از حريمِ حَرَم و طلحه و زبير را بر شكستن بيعت ملامت فرمود. امام چون ديد كه صلح امكان پذير نيست، با آنان اتمام حجت كرد و از آن پس، آتش جنگ شعله ور گشت. سرانجام با كشته شدن طلحه و زبير و شانزده هزار نفر از ناكثين و شهادت بيش از هزار ياور علي (علیه السلام )، اين جنگ با پيروزي امام پايان پذيرفت. اين جنگ به دليل سوار بودن عايشه بر شتر، به جَمَل شهرت يافت.