شهادت ابوسلمه اسدي (4 ق)
تاریخ وقوع: 27 جمادی الاولابوسلمه، عبدالله بن عبدالأسد بن هلال مخزومي پيش از هجرت در مكه معظمه از برة بنت عبدالمطلب ديده به جهان گشود. وي پسرعمه رسول خدا صلی الله علیه و آله و برادر رضاعي آن حضرت بود زيرا هر دوي آن‌ها مدتي از ثويبه كنيز ابولهب شير نوشيده و آن زن مكرمه مقام دايه‌گري آن دو را بر عهده داشت.[۱]
وي در مكه معظمه با بانوي شريف و نجيب به نام ام سلمه ازدواج كرد و از او داراي فرزنداني شد. ابوسلمه پس از هجرت به مدينه منوره از دلاورمردان مجاهد و ياران نزديك رسول خدا صلی الله علیه و آله بود.
او در غزوه احد به دست يكي از مشركان به نام ابواسامه جشمي زخمي گرديد و پس از پايان جنگ و بازگشت به مدينه منوره به مداواي زخم خويش پرداخت و پس از مدتي بهبودي حاصل شد. پيامبر صلی الله علیه و آله پس از حصول سلامت و بهبودي وي او را در رأس سپاهيان مسلمان به سريه‌اي اعزام فرمود كه به سريه ابي‌سلمه معروف گرديده است.
وي در اين سريه با دشمنان پيامبر صلی الله علیه و آله جنگيد و برخي از آنان را هلاك و تعدادي را زخمي و عده‌اي را اسير كرد و اسيران را به همراه غنايم فراوان به مدينه بازگردانيد و مورد تشويق و تحسين رسول خدا صلی الله علیه و آله قرار گرفت. اما از بازگشت مجدد او به مدينه منوره بيش از هفده روز نگذشته بود كه زخم بازويش دوباره شدت گرفت و وي را در بستر بيماري انداخت.
اين بار مداواي وي و تلاش‌هاي همسرش ام‌سلمه براي بهبودي و حصول سلامتي، نتيجه‌اي نداد و همچنان در رنج و آزار بود تا اين كه در اواخر جمادی الاول يعني سه روز مانده به پايان اين ماه در سال چهارم قمري روح شريفش به ملكوت اعلي پرواز و شهد شهادت را نوش جان كرد.
پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله كه به وي و خانواده‌اش بسيار علاقمند بود، پس از شهادت وي نگذاشت خانواده‌اش بي‌سرپرست باقي بمانند و با پيشنهاد پسرش عمر بن ابي‌سلمه پس از پايان عده وفات با همسرش ام‌سلمه ازدواج كرد و از اين طريق، خانواده آن شهيد عالي مقام را در پناه خويش درآورد.[۲]
1- البداية والنهاية (ابن كثير)، ج 4، ص 103.
2- نك: البداية والنهاية، ج 4، ص 70 و ص 103؛ السيرة النبوية (ابن كثير)، ج 3، ص174
منبع: پایگاه دانشنامه اسلامی