در ماه ذى الحجه سال 44 ه (و به قولى سال 42 و يا 52) عبدالله بن قيس مشهور به ابوموسى اشعرى به درك واصل شد. او بعد از هجرت در سالهاى آخر عمر رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) به ظاهر اسلام آورد، و آن قدر در نفاق و همدلى با عمر مشهور بود كه او را جزء حزب عمر شمرده اند.
ابوموسى در ليله المبيت در شب هجرت و در ليله العقبه در جنگ تبوك و نيز در بازگشت از غدير در عقبه هرشى ، جزء كسانى بود كه قصد قتل پيامبر (صلى الله عليه و آله ) را داشتند و اقدام كردند، ولى خدا پيامبرش را حفظ كرد.
او اولين كسى بود كه به عمر ((امير المؤ منين )) خطاب كرد. عمر هم به خاطر اعتمادى كه به ابوموسى داشت او را چهار سال والى بصره قرار داد، با اينكه بيش از يك سال كسى را در راءس كارى قرار نمى داد. ابوبكر به او مسئوليتى نداد و عثمان او را از حكومت بصره عزل كرد.
او در واقعه جمل مانع از رفتن مردم براى يارى اميرالمؤ منين (عليه السلام ) مى شد تا آنكه امام حسن (عليه السلام ) آمده مردم را به يارى حضرت دعوت كردند و مردم هم اجابت نمودند.
سرانجام در ماجراى حكمين در دومه الجندل با عمروعاص تبانى كرده امير المؤ منين (عليه السلام ) را از خلافت خلع كرد. بعد از آن از ترس اصحابامير المؤ منين (عليه السلام ) به مكه گريخت و در آنجا به درك واصل شد
منبع: تقویم شیعه