در اين ماه در سال 148 ه دو ماه بعد از شهادت آقا و مولايمان حضرت صادق (عليه السلام ) جناب زرارة بن اعين وفات كرد او در روز شهادت امام صادق (عليه السلام ) در بستر بيمارى بود. بعضى وفات زراره را در سال 150 ه گفته اند
او از اصحاب امام باقر و امام صادق و امام كاظم (عليهم السلام ) بود، و نزد آن بزرگوران داراى منزلت و مقام خاصى بود.
مردى فقيه ، متكلم ، شاعر و اديب بود، و مشهور است كه آن بزرگوار از اولين فقهاى اصحاب ائمه (عليهم السلام ) بود.
اسم آن بزرگوار عبدربه ، و لقب او زراره ، و كنيه اش ابوالحسن و گاهى نيز ابوعلى خوانده مى شود. پدرش اعين بن سنسن نام دارد. اولاد زراره حسن ، حسين ، رومى ، عبيد، عبدالله و يحيى هستند.
او مردى خوش سيما و جسيم بود، كه آثار عبادت از پيشانى او ظاهر بود و هيبتى خاص و نيكو داشت . مردم براى ديدن او جمع مى شدند و انتظار مى كشيدند، و گاهى چنان ازدحام بود كه زراره به خانه باز مى گشت
ابن ابى عمير كه از بزرگان شيعه است ، مى گويد: زمانى كه از محضر جميل بن دراج (رحمه الله ) استفاده مى كردم به او گفتم : ((چه نيكوست محضر تو و چه زينت دارد افاده از مجلس تو))! جميل گفت : ((اما به خدا قسم ما نزد زراره به منزله اطفال مكتبى هستيم ، كه نزد معلم خود باشند))
منبع: تقویم شیعه