شهادت عبدالله محض وجمعى ازآل حسن«ع»(145ق)
تاریخ وقوع: 10 ذی الحجهدر اين روز در سال 145 ه جناب عبد الله محض بن حسن مثنى بن امام حسن مجتبى (عليه السلام ) در سن 57 سالگى همراه با جمعى از برادران و پسر عموهاى خود در زندان منصور دوانيقى لعنه الله عليه به شهادت رسيدند. زندان آنان به گونه اى بود كه روز و شب در آن مشخص نبود.
برادران عبد الله محض حسن و ابراهيم بودند، مادر اين دو بزرگوار فاطمه بنت الحسين (عليه السلام ) بود. فرزندان عموى عبد الله محض ، يعقوب ، اسحاق ابو الحسن على العابد، عباس و عبد الله بودند.
بعضى از اين بزرگواران مثل ابراهيم بن حسن زنده دفن شدند. بعضى ديگر هنگامى كه داخل خانه بودند سقف را روى آنها خراب كرد و شهيد شدند. مرقد آل حسن (عليه السلام ) در هاشميه نزديك بغداد است ، كه مشهور به قبور سبعه است
منصور به خاطر عدوات خاصى كه با اهل بيت (عليهم السلام ) داشت ، مدتى قبل از شهادت آن بزرگواران ، در سال 144 ه دستور داد آل حسن (عليهم السلام ) را با غل و زنجير بر گردن و پا، بر مركبهاى چموش و بدن روانداز سوار كرده و به ربذه ببرند. آنان را با اين حال در مقابل آفتاب با بدن برهنه در مقابل منصور نگه داشتند. عبد الله محض خطاب به منصور فرمود: ((آيا ما در روز بدر با اسراى شما چنين كرديم ))؟ اين كلام بر منصور گران آمد و برخاست و رفت .
هنگامى كه آن بزرگوار را با اين حال از مدينه بيرون مى بردند امام صادق (عليه السلام ) از پس پرده اى به آنان نگاه كرد و آنقدر گريست كه اشك بر محاسن شريفش جارى شد و فرمود: بخدا قسم بعد از اين جماعت حرمتى براى خداوند حفظ نكرده اند
منبع: تقویم شیعه