رحلت فقيه بزرگوار شيعه آيةاللَّه العظمي حاج سيداحمد خوانساري(1405 ق)
حضرت آيةاللَّه العظمي سيداحمد خوانساري در سال 1309 ق در خوانسار به دنيا آمد. در 3 سالگي پدر را از دست داد و سرپرستي او بر عهدهي برادرش قرار گرفت. سيد احمد پس از فراگيري مقدمات در زادگاه خود، براي ادامهي تحصيل، عازم اصفهان گرديد و از آن جا عزم نجف اشرف نمود. ايشان در حوزهي علميهي نجف خوشهچين خرمن معارف آيات عظام: آخوند خراساني، سيدمحمدكاظم يزدي، ميرزاي ناييني و آقاضياءالدين عراقي بود و پس از سالياني، بر قلهي رفيع اجتهاد دست يافت. آيةاللَّه خوانساري در سال 1335 ق به ايران بازگشت و در درس آيةاللَّه شيخ عبدالكريم حائري يزدي در اراك شركت كرد. با تاسيس حوزهي علميهي قم، به تدريس و پرورش شاگردان همت گماشت ولي از جانب آيةاللَّه بروجردي عازم تهران گرديد و در مسجد سيدعزيزاللَّه به اقامهي نماز جماعت، تدريس خارج فقه، رفع گرفتاريهاي مردم و فعاليتهاي سياسي پرداخت. ايشان در زهد و پرهيزگاري و مبارزه با هواي نفس كم نظير و زبانزد همگان بود و حضور ايشان در كنار حضرت امام، نهضت اسلامي ايران را تقويت ميكرد. سرانجام اين عالم رباني در 29 دي 1363 در 96 سالگي جان به جان آفرين تسليم كرد و به سراي باقي شتافت. پيكر آن مرجع بزرگوار تقليد پس از تشييع در تهران به قم منتقل گرديد و در مسجد بالاسر حضرت معصومه(س) مدفون شد. العقائدُ الحَقّه، مناسك حج و جامعُ المدارك از جمله آثار ايشان ميباشد.