حضرت امام علی (علیه السلام) سالیانی پس از حضرت زهرا (سلام الله علیها)، به سفارش برادر خود عقیل که از علمای نَسَب شناس بود و خاندانهای عرب را به خوبی میشناخت، با فاطمه ی کلابیه ازدواج کرد. این بانوی بزرگوار از امام علی (علیه السلام) چهار پسر به نامهای عباس، جعفر، عبداللَّه و عثمان آورد و به اُمّ البنین یعنی مادر پسران معروف گردید. هر چهار پسر امّ البنین در واقعه ی خونین کربلا به شهادت رسیدند و او در برابر این مصیبت صبر نمود. وی پس از اطلاع از حادثه ی عاشورا، عبیداللَّه، فرزند پسرش عباس را همراه خود به قبرستان بقیع میبُردْ و اشعاری در رثای فرزندانش میسرود. مردم مدینه نیز جهت شنیدن ندبه ی این بانوی بزرگوار در آن محل جمع میشدند و میگریستند. امّ البین سه سال پس از عاشورای سال 61 ق در مدینه درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.