مرگ حجّاج
تاریخ وقوع: مرگ «حجاج بن يوسف ثقفي» (95 ق)در سال 95 ه در چنين روزى ظالم سفاك پليد حجاج بن يوسف ثقفى به هلاكت رسيد. او در زمان وليد بن عبد الملك در شهر واسط كه خودش بنا كرده بود با مرض آكله در شكمش به درك واصل شد اقوال ديگر در روز مرگ او 21، 23، 25، 27 ماه رمضان است .
مادر او قارحه نامى بود كه قبل از همسرى با يوسف بن عقيل پدر ظاهرى حجاج ، در منزل حارث بن كلده طبيب بود. هنگامى كه حجاج به دنيا آمد سوراخ مقصد نداشت ، طبيب براى او سوراخ قرار داد. همچنين او شير نمى خورد تا اينكه بز سياهى كشتند و از خونش بر پستان مادر و به صورت حجاج ماليدند و او از روز چهارم پستان قبول كرد. به اين سبب حجاج خونخوار شد و مى گفت : بيشترين لذت من در ريختن خون است . اين صفت از كسى كه مدت حمل او دو سال و نيم بوده و بيش از دو سال و نيم پس از مرگ پدرش به دنيا آمده ، بعيد نيست!!
تعداد كشته شدگان به دست او را بجز جنگها، يكصد و بيست هزار نفر نوشته اند. هنگامى كه هلاك شد، در زندان او پنجاه هزار مرد و سى هزار زن بود كه 16 هزار از آنها برهنه و عريان بودند، و قاعده آن ملعون اين بود كه زن و مرد و اطفال را با هم زندانى مى كرد، زنان او سقف نداشت.
عده زيادى از دوستان و شيعيان أميرالمؤمنين (عليه السلام ) را شهيد كرد، از جمله كميل بن زياد نخعى ، قنبر غلام امير المؤ منن (عليه السلام )، عبد الحرمن بن ابى ليلى انصارى ، كه آن قدر او را تازيانه زد كه أميرالمؤمنين (عليه السلام ) را سب كند و او مناقب آن حضرت را مى گفت ، تا حجاج دستور داد او را شهيد كردند. دست و پاى يكى از حواريين امام زنى العابدين (عليه السلام ) به نام يحيى بن ام طويل را بريد تا شهيد شد. همچنين سعيد بن جبير را به شهادت رسانيد كه 15 روز بعد از قتل او حجاج به درك واصل شد.
حجاج به مرض آكله مبتلا شد، و طبيب تكه گوشتى را به نخى بست تا آن ملعون بلعيد. طبيب آخر نخ را نگه داشت ، و بعد از لحظه اى نخ را كشيد و ديد چيزى نمانده است ، و معلوم شد كه به زودى جا با مالك جهنم خواهد سپرد. قبر او را در شهر واسط مخفى كردند و آب روى آن رها كردن ولى در زمان سفاح قبر او را پيدا كردند، آنچه مانده بود سوزانده و بر باد دادند. او بيست سال در عراق حكومت كرد، و عمر نحسش 53 سال بود.
منبع: تقویم شیعه