فلسفه وجودی قلم و نگاشتن
تاریخ وقوع: روز قلمفلسفه وجودی قلم و نگاشتن، برقرای ارتباط میان مکتب‌ها، آموختن تجربه‌ها و تعالی اندیشه‌هاست. تأثیر قلم، ماندگارتر، تأثیرگذارتر و عمیق‌تر از هر ابزار دیگری برای پیام بری و پیام آوری است.
قلم، سرچشمه تمدنهای بشری و منشأ پیشرفت و تکامل علوم، و بیداری اندیشه‌ها و افکار و شکل گرفتن مذاهب، و منشأ هدایت و آگاهی بشر بوده است، قلم، حافظ علوم و معارف، پاسدار افکار اندیشمندان، حلقه اتصال فکری علما، و پل ارتباطی گذشته و آینده است، و حتی ارتباط آسمان و زمین نیز از طریق لوح و قلم حاصل شده است.
قلم، ابزاری است که انسانهای جدا از هم از نظر زمان و مکان را پیوند می دهد؛ به طوری که گویی همه متفکران اعصار گذشته را، که در تمام نقاط زمین به سر می برند، در یک کتابخانه عظیم، جمع میبینیم. بدون تردید پیشرفتها، امتیازها و مزایای علمی، دینی، ادبی و فکری که جوامع پیشرفته کنونی از آن برخوردارند، مرهون کوشش و نگارش نویسندگان دیروز است و چشم اندازهای امیدبخشی که در آیینه تصورات بشرِ فردا نقش میبندد، به تلاش نویسندگان بشردوست امروز وابسته میباشد.
به قول ادیبی فرزانه: نویسندگان توانا و متعهد گذشته، به منزله شهریاران مقتدری هستند که هم چنان از میان مقابر خویش بر ما سلطنت و حکمروایی دارند؛ زیرا قدرت قلمِ متکی بر حق و عدالت، از هر اسلحه‌ای قویتر و برندهتر است. اصحاب قلم و نوشتن، می‌توانند نسل‌هایی را در سراشیبی‌های انحراف به سقوط بکشانند یا تعالی ملت‌هایی را رقم بزنند. کلام و نوشته، رابط نویسنده و خواننده است. پس میتواند عامل همدلی گردد.
نویسندگان متعهد و بشردوست که رسالت خود را در قبال اجتماع انسانی و فرهنگ متعالی آن شناخته‌اند، با بهره‌مندیِ هنرمندانه از زبان نوشتن، خواست‌ها و آرمان‌های انسان‌ها را بیان می‌کنند و با موشکافی قلم، رازگشایی‌ها می‌نمایند و ضمن روشنگری راه فضیلت و کمال، تاریکی‌های نادانی را از فضای زندگی آنان می‌زدایند و سختی‌ها و تلخی‌های حیات را با زلال اندیشه‌های حکیمانه و خیرخواهانه خود گوارا می‌سازند. درخت قلم اگر در تعهد و تدین ریشه داشته باشد، میوه‌اش شیرین و ماندگار است. ارزش هر قلم به پیام آن است و عظمت نوشته به محتوایش و ماندگاری آثار به ریشه داشتن در حق و صدق استکاش پای قلم، قلم می شد، قلم نمی شد. بیچاره آواره در به درِ دست به دست. دستِ هر کس و ناکس دست به دست می شود. یکی مجبورش می کند بنویسد: «هلوکاست بوده!» دومی می پرسد: «خدا وکیلی بوده؟» و او راستش را می گوید: «بوده، ولی افسانه بوده.» اوّلی تهدیدش می کند که «اگر باز هم از این حرف ها بزند، پایش را قلم خواهد کرد» و او مجبور می شود قانون فرمایشیِ صهیونیست ها را برای تحقیر مردم اروپا و امریکا بنویسد که «انکار هلوکاست، جرم است. هر کس راستش را بگوید که دروغ بوده و شاخدار بوده و افسانک بوده، مجازات می شود و پایش قلم می شود، حتی اگر صاحب قلم یا خود قلم باشد».