وفات «حضرت عبدالعظيم حسني» (252 ق)
تاریخ وقوع: 15 شوال
حضرت عبدالعظيم بن عبداللَّه كه با پنج واسطه به امام حسن مجتبي(ع) ميرسد، ازاكابر محدثين و اعاظم علما و زهاد و عُبّاد بوده و از اصحاب امام جواد و امام هادي عليهم السّلام به شمار ميرود. ولادت وي را در حدود سال 173 ق گفته اند. خَفَقان دوران عباسي و دشمني سختي كه با علويان روا ميداشتند، عبدالعظيم را به هجرت واداشت و او راهي ري گرديد و ساكن آن ديار شد. سرانجام اين سلاله ي پاك خاندان حَسني و اين زاهد پرهيزكار در نيمهي شوال سال 252 ق در 79 سالگي در ري درگذشت. آن حضرت را شهيد و مسموم نيز ميدانند. مرقد حضرت عبدالعظيم در ري، زيارتگاه مشتاقان اهلبيت است.در سال 250 یا 255 هجری حضرت ابوالقاسم عبدالعظیم حسنی فرزند عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابیطالب علیه السلام وفات یافته است. ایشان از مشاهیر علما و و از ثقات و از فضلای محدثین است که در زهد زبانزد خاص و عام بوده است.
آن حضرت به طور ناشناس وارد ری شد و از ترس بنی عباس در ساربانان در خانه یکی از شیعیان زندگی می کرد. تا هنگام وفات کسی متوجه نشد آن بزرگوار کیست تا اینکه بعد از وفات خواستند آن بزرگوار را غسل دهند نوشته ای در لباس او یافتند که نسب شریف خود را در آن نوشته بود. مرقد مطهر ایشان در شهر ری مشهور است.