زندگینامه
تاریخ وقوع: وفات آیةاللَّه «وحيد بهبهاني» (1205 ق)زندگینامه آقا محمد باقر بن محمد اکمل بهبهانی (معروف به وحید بهبهانی)
ولادت
ولادتش در سال 1117 هـ ق در اصفهان، به فاصله چند سال پس از درگذشت علامه مجلسي بوده است. او در دامن مادر مهربان و پدر بزرگوار رشد و نما كرد.
علامه بزرگوار، مرحوم آقا محمد باقر اصفهاني، يكي از بزرگترين و نامورترين فقيهان نامدار مي باشد كه از دويست سال پيش تا عصر ما، خود و شاگردانش از استوانه‌هاي بزرگ فقهي به شمار آمده و سر منشا تحولات عظيم در فقه و دفاع از آئين پاك تشيع بوده‌اند.
او يكي از نام آورترين مشعل داران علم اصول فقه در تاريك‌ترين دوران‌هاي حيات علمي آن بوده است كه به حمايت و دفاع از آن برخاست و علم اصول را از نو پايه گذاري و احياء نمود.
استاد اكبر و مروج شريعت سيد البشر، علامه ثاني و محقق ثالث، آقا باقر وحيد بهبهاني، يكي از اكابر فقهاي اواخر قرن دوازدهم و اوايل قرن سيزدهم هجري قمري مي باشد.
نسب
مادر وی دختر نورالدین بن ملاصالح مازندراني که داماد علامه مجلسي اول بوده, جده پدری مادرش عالمه فاضله آمنه بیگم دختر مجلسی اول و خواهر مجلسی دوم (صاحب بحارالانوار) بوده است و پدرش ملا محمد اكمل، از شاگردان مبرز شيخ جعفر قاضي و ملا ميرزا محمد شيرواني و علامه مجلسي بود در اجازات و كتب خود از مجلسي اول و ملا صالح به عنوان جد، و از مجلسي دوم به دايي تعبير مي كند. پس از بررسي شرح حال هر يك از اين مردان بزرگ پي مي بريم كه خاندان ايشان از نظر نسب بسيار بلند مرتبت بوده‌اند.
مهاجرت به بهبهان
وحيد بهبهاني كه در اصفهان به دنيا آمده بود، پس از طي مراحل آغازين زندگي در اين شهر همراه پدرش به بهبهان آمد و به تحصيل اشتغال ورزيد، و شايد عامل مهاجرت پدر ايشان به بهبهان،بر اساس تصريح جمعي براي مبارزه با مسلك اخباري گري باشد كه توسعه چشم گيري در اين شهر يافته بود، در اين شهر مردم را كه اختلافي با هم داشتند، دعوت به برادري نمود، و بيش از سي سال در اين شهر به تدريس اشتغال ورزيد و گروه زيادي از مردم را از اخباري گري رويگردان نمود.
سفر به كربلا
علامه بهبهاني پس از طي اين مدت به كربلا عزيمت فرمود و علت آن را برخي اين گونه نوشته اند: روزي ايشان در بهبهان مشغول برگزاري نماز بودند و در بين دونماز،«خواجه عزيز كلانتر»(حاكم وقت شهر)به ايشان گفت: «ببينيد بر اثر دستوري كه داده ام چه قدر مردم در نماز جماعت شما شركت كرده اند و جمعيت چه قدر زياد شده است.»اين سخن وحيد را منقلب نمود و از بيم آنكه مبادا يك نفر نادان زنگ ريا را در دلش بنشاند قصد عزيمت به كربلا را نمود و در سال 1159 هـ ق به اتفاق تمام فاميل وبستگانشان بهبهان را به قصد عتبات عاليات ترك گفت.
عده ای ديگر علت عزيمت او را اين موضوع مي دانند كه نفوذ اخباريين در کربلا زياد شده بود و آقا مي خواستند آن را ريشه كن سازند و در آن شرايط ميسور نبود، به هر حال بعد از ورود به نجف اشرف و شركت در مجلس بحث مدرسين آن وقت خود از اساطین حوزه گشت و پس از مدتی به كربلا انتقال يافت. در كربلا نفوذ اخباريها بسيار زياد بود ولي پس از ورود آقا به شهر و شركت در مجلس بحث آنان روزي در صحن شريف ايستاد و با صداي بلند فرياد بر آورد كه: «مردم!من حجت خدا بر شما هستم.» علماء و فضلاء از هر طرف متوجه او شدند و به دور او اجتماع نمودند، گفتند چه مي خواهي؟ وحيد گفت:مي خواهم شيخ يوسف صاحب حدائق منبرش را در اختيار من بگذارد و دستور دهد تا شاگردانش پاي منبر من حاضر شوند.
چون اين خبر به شيخ يوسف رسيد، از آنجا که وی در ردیف اخباری‌های میانه‌رو بود تقاضاي وحيد را پذيرفت.
وحيد سه روز به درس و بحث و گفتگو پرداخت و در نتيجه دو ثلث از شاگردان شيخ يوسف را به روش اصولي برگردانيد.
با اين مقدمات نفوذ اخباريها روز به روز در كربلا كمتر شد و حتي نماز خواندن در پشت سر شيخ يوسف متروك شده و خود شيخ يوسف نماز خواندن در پشت سر وحيد را صحيح دانسته و گفته بود كه بعد از مرگش وحيد بر جنازه اش نماز بخواند واين عظمت تفكر و اطلاعات عميق و وسيع وحيد را مي رساند.
درباره مقام علمي ايشان همين بس كه شاگرداني چون علامه بحر العلوم وصاحب رياض او را«علامه بهبهاني »، و صاحب جواهر و شيخ انصاري و ديگران، همه جا او را «استاد اكبر» و «استاد كل» خوانده اند، و ديگر اينكه ايشان در ديباچه حاشيه كتاب مدارك نوشته است كه صاحب مدارك را در خواب ديد كه اعتراف به غفلتهاي خود و يادآوريهاي او نمود و از وي در اين خصوص اظهار خوشنودي كرد.
در موردخصوصيات و فضايل اخلاقي ايشان تعاريف زيادي شده و گفته اند كه وي بسيارخوش رو و خوش صحبت و لطيفه گو بوده است و بسيار زاهد، به طوريكه لباسهايش كرباس و تابدار بود و به ظواهر دنيا هيچ نظري نداشت.
وحيد بهبهاني در دوره صفويه قرار دارد. حوزه اصفهان بعد از انقراض صفويه ازمركزيت افتاد. برخي از علماء و فقهاء ـ از آن جمله سيد صدر الدين رضوي قمي ـ در اثر فتنه افغان به عتبات عاليات مهاجرت كردند لذا وحید بهبهانی کربلا را مرکز قرار داد و شاگردان بسیاری تربیت کرد.
علاوه بر اين خدمات، او در راه دفاع از اجتهاد و مبارزه با اخباری گری كه در آن وقت سخت رواج يافته بود مبارزه پی گيري كرد شكست دادن اخباريان، تربيت گروهي مجتهد مبرز سبب شد كه او را استاد الكل خوانند. او تقوي را در حد كمال داشت. شاگردانش براي او احترام بسيار عميقي قائل بودند.
وفات
عمر وحيد بهبهاني در حدود نود سال بود و در اواخر عمر ضعف بر وی مستولی شد و درس و بحث را ترك نمود و تنها به تدريس «شرح لمعه» و «معالم‌الدین» اكتفا ورزيد ودستور داد كه سر آمد شاگردانش، «علامه بحر العلوم» به نجف اشرف باز گردد و مستقلا به تشكيل حوزه درس و بحث و رسيدگی به امور شيعيان همت گمارد.
به گفته نوه عاليقدرش، «آقا احمد»، ايشان در29 شوال 1205 ه.ق وفات يافتند. او در كربلاي معلي به جوار رحمت حق پيوست و در رواق حضرت امام حسين(ع)، پايين پاي شهداء مدفون شد.
درباره او گفته‌اند
والبهبهاني معلم البشر مجدد المذهب في الثاني عشر ازاح كل شبهة و ريب فبان للميلاد كنه العقل
اين مرد بزرگوار،تمام عمر گرانبهاي خود را صرف نگاهداری علوم و اخبار و آثار اهل بيت عصمت (عليهم السلام) و تعليم و تربيت نوابغ و برجستگان بي شماري نمود و خدمات فراوانی به مذهب شيعه كرد و منشأ تحول در حوزه‌های علمیه بود از ايشان فرزندان عالم و بزرگواری بر جای مانده كه راه پدر را ادامه داده و در تبليغ دين مبين اسلام كوشيده اند.