وفات آیةالله «رضوی کاشانی» (1385 ق)
تاریخ وقوع: 8 ذی الحجهوفات آیةالله «سیدمحمدحسین رضوی کاشانی» (1385 ق)
ولادت
عالم بزرگوار علامّه آیةالله علم الهدی سید محمد حسین فرزند میر هبةالله بن محمد بن میر عبدالحی رضوی كاشانی در چهاردهم محرم سال 1291 ه.ق در كاشان متولد گردید.
شجره نامه
مطابق شجره صحیحه كه در دست است پس از 27 پشت به حضرت رضا (علیه السلام) می رسد.
تحصیلات
وی از بزرگترین مفاخر علمی و فقهی قرن سیزدهم و چهاردهم هجری ( دركاشان) بود كه از اوان كودكی به تحصیل علم پرداخت و در حوزه های علمیه كاشان، اصفهان، شیراز و نجف دروس مختلف علمی و فقهی را پشت سر گذارد.
استادان
مدت شانزده سال تمام از محضر مرحوم آیةالله آخوند محمد كاظم خراسانی و مرحوم آیةالله آقا سید محمد كاظم یزدی كسب فیض نموده و به درجه اجتهاد نائل گردید. معظم له سفری به هندوستان كرد و علم رمل و جفرآموخت و در بازگشت از این سفر در كرمان از سید محمد علی بن شیخ الاسلام بهره برد.
تبلیغ و تألیفات
وی همواره به ترویج علوم دینی پرداخته و رسالات و كتب زیادی به رشته تحریر درآورد كه بیش از 30 جلد می باشد. از جمله تالیفات او: اسكندریه در نحو، الاصول المعتبره در اصول كه در سال 1383 ه.ق به چاپ رسیده است، التنزیل فی التفسیر و التاویل، الجواهرات فی بعض العلوم و المشكلات، حاشیه تحریر الفواعد المنطقیه فی شرح الرساله الشمسیه، حاشیه الریاض، حاشیه شرح الشافیه للرضی، حاشیه شرح الكافیه للرضی، خدمات اسلام به جامعه بشر، رساله در حرمت نماز جمعه، الرساله الرضویه، العندبیل فی تمییز الصحیح من العلیل فی الرجال، قواعد الاحكام، كاشف الظلم، مدارك النحو، مغنی الادیب و غیره می باشد. ایشان علاوه بر تالیفات فراوان دارای ذوق شعری نیز بوده كه به فارسی و عربی اشعار فراوانی سروده است از آن جمله منظومه ای در فقه گفته موسوم به معنی الفقیه كه در چند بیت اول آن چنین آمده: الحمد لله القدیم الاول الواحد الفرد العلیم الاكمل صلی علی محمد نبینا عبد رسول خاتم نجینا ثم علی الاول له خلائف و هم اولو الامر و هم صحائف آیت الله رضوی همچون گنجی مملو از علم و دانش تا پایان عمر در كاشان زیست و به غیر از خدا به هیچ چیز نظر نداشت.
همیشه مقروض بود
پیوسته در زمان حیات مقرض و بعد از ممات هم مقداری قرض بجای گذاشت. همانطور كه گفتیم تالیفات و تصنیفات زیادی از او به جای مانده كه در كتابخانه معظم له نگهداری می شود. بعضی از آثار آن بزرگوار همچون العندبیل و رجال به همت دوستان و فرزند ارشدش آیت الله زاده آقا سید فخر الدین رضوی به چاپ رسید و وقتی نسخی از این كتاب را به محضر آیت الله العظمی گلپایگانی (دام ظله) بردند مشار الیه پس از رویت متاسف شدند كه چرا از وجود این مرد علم و تقوی بیشتر استفاده نشده است. بقول شاعر: تا توئی زنده ترا نشناسند قدر گل فصل خزان معلوم است.
وفات
سرانجام در شب پنجشنبه هشتم شهر ذیحجه الحرام 1385 قمری مطابق با 11 فروردین 1345 شمسی روح این عالم جلیل القدر به ملكوت اعلی پیوست. جنازه اش را با تجلیل فراوان در جوار بقعه چهل تن (نزدیك دروازه فین كاشان) به خاك سپردند.