یادی از آیةالله حاج حسنعلی تهرانی
تاریخ وقوع: وفات آیةالله «حسنعلی تهرانی» (1286 ش)ایشان فرزند حاج محمود تبريزی است که خود یکی از اساتيد بزرگ و از برجستگان مشهد رضوی در اوايل قرن چهاردهم هجری بوده اند.
آیت الله تهرانی در وادی علم و عرفان، منزلت والایی داشت و زندگیش در سلوک در راه خدا معنا یافت و در راه احیای ارزشهای اسلامی خلاصه شد.
زادگاهش تهران بود و در طول سالهای نوجوانی و جوانی پس از طی کردن علوم مقدماتی حوزه دین، برای طی مراحل والاتر درس آیین و تلمذ از محضر علمای بزرگ و همجواری با آستان ولایت و امامت امیرالمومنین(ع) راهی نجف اشرف شد.
ایشان در نجف اشرف توانست توفیق یابد و از حضور علامه نهاوندی بهره برد.
پس از طی این دوره شاگردی در محضر این عالم برجسته و آموزگار بایسته و شایسته، مرحوم تهرانی محفل درسی در سامرا بنا نهاد و در غيبت استادش، رحل امامت جماعت افکند و تا سالهای سال در سامرا از محضر علمی ميرزای بزرگ برخوردار گشت تا اینکه خود به مقام استادی تام و تمام رسید.
از جمله آثار برجسته و کارهای بزرگ آیت الله تهرانی نگاشتن تقريرات درسی استادش بود که در فقه و اصول به رشته تحرير درآورد و پس از طی این دوران چیزی حدود دو سال پس از فوت ميرزای بزرگ، در شمار مدرسين برجسته عتبات عالیات درآمد.
تاریخ گواهی می دهد که شيخ حسنعلی تهرانی عالمی پارسا و پرهيزكار بود و از جمله ویژگی هایش این بود که در روزهای طلبگی از حقوق شرعی استفاده نمی‌كرد و نانی را تناول می نمود که حاصل دسترنج خویش بود.
این عالم ربانی و فقیه زاهد، دو سال پس از درگذشت «ميرزا محمدحسن شيرازی» به تهران بازگشت و با استقبال پرشور مردم مومن آن سامان روبرو شد.
شيخ حسنعلی تهرانی نهایتا پس از چندی تهران زادگاه خويش را به قصد مشهد علی بن موسی الرضا برای هميشه ترک کرد و راهی دیار یار گشت.
او مابقی حیات طیبه و زندگی زاهدانه و نورانی خود را در اين شهر عزیز و منور سپری نمود و در مسجد گوهرشاد نماز جماعت برپا داشت.
در این سالها ایشان بیشتر به امر تربيت شاگردان و پرورش دادن طلاب علوم دینی همت گماشت.
در مشهد ساليان سال، این عالم ربانی را به عنوان یکی از برجسته ترین علمای که در پارسایی زبانزد خاص و عام بود و از جرگه مدرسين بزرگ فقه و اصول برمی شمردند.
تاریخ گواهی می دهد که مرحوم آیت الله تهرانی از ائمه جماعت بزرگوار و محبوب مسجد گوهر شاد بود و با تقوی و کمال و زهد و اخلاص و شهور عرفانی و مقامات ربانی ای که داشت صاحب کراماتی عظیم گردیده بود.
باری؛ سرانجام پس از عمری تلاش و ممارست ربانی و پوشیدن جامه زهد و تقوای روحانی، اين عالم ربانی در نيمه رمضان 1325 به ملکوت اعلی پرکشید و به ديدار یار شتافت.
پیکر مطهر آيتاللَّه تهراني در جوار حضرت امام رضا(ع) به خاك سپرده شد.
درود خدا بر این عالمان عزیز و فقید و همه علمای بزرگوار تاریخ اسلام از ابتدا تا روز واپسین.
خدایشان بیامرزاد و با اولیای خویش و مقربان درگاه و شهدا و انبیا و اوصیا محشورشان کناد.