وفات «شیخ جعفر مجتهدی» (1416 ق)
تاریخ وقوع: 6 رمضان↵
شیخ جعفر مجتهدی (زاده ۱ بهمن ۱۳۰۳، تبریز - درگذشته ۶ بهمن ۱۳۷۴، مشهد)، فرزند حاج میرزا یوسف و از عارفان شیعه بود. وی کیمیای تحول معنوی خود را «دوستی اهل بیت» می داند. شیخ جعفر در اشتیاق زیارت عتبات به عراق مهاجرت نمود که بعلت نداشتن جواز ورود دستگیر و در عراق زندانی شد. او زندان را توفیق اجباری خلوت و ریاضت بیشتر و در نتیجه تجارب رویاهای صادقانه دانسته است. پس از رهایی از زندان در نجف و کربلا اقامت گزید و شاگرد ملاآقا جان زنجانی بود. مجتهدی در بحبوحه ناامنی کودتای عبدالكریم قاسم بر ضد ملك فیصل (پادشاه عراق) به ایران برگشت و پس از سکونت کوتاهی در کرمانشاه، ایلام و تبريز ساکن تهران شد و البته به نقاط مختلف رفت و آمد داشت. بیست سال پس از ورود به ایران و خانه بدوشی ساکن قم شد و در چهار سال آخر عمر ساکن مشهد بود. وی در ظهر جمعه ۶ بهمن ۱۳۷۴ مطابق با ۶ رمضان ۱۴۱۶ قمری پس از حدود چهل روز بستری‌بودن در حالت کما فوت کرد و در حرم امام هشتم شیعیان در صحن آزادی قبل از کفشداری ۷ حجره ۲۴ قدیم (۱۶۹ فعلی) به خاک سپرده شد.