وفات«ابوسعيدسنجري»رياضيدان نامدارايران(414ق)
تاریخ وقوع: ۶ جمادی الاول
درگذشت «ابوسعيد سنجري» رياضي دان نامدار ايران (414 ق)ابوسعیداحمدبن عبدالجلیل سجزی، (وفات:۴۱۴ ه.ق.) ستاره‌شناس و ریاضیدان بزرگ و مشهور ایرانی قرن چهارم هجری است که با ابوجعفر احمد بن محمد صفاری و عضدالدوله معاصر و از اهالی سیستان و متولد زابل بوده و در خراسان و شیراز نیز زیسته است.
ابوسعید سجزی از دانشمندانی است که زیج مامونی را بنیاد کرد وی دور کره زمین را محاسبه نمود. به طوری که تفاوت آن با محاسبات کنونی فقط چند متر اختلاف دارد. ابوریحان بیرونی می‌گوید: «از ابوسعید سجزی، اسطرلابی از نو واحد بسط دیدم که شمالی و جنوبی مرکب نبود و آن را اسطرلاب زورقی نامند و او را به جهت آن تحسین نمودم.» این ریاضیدان و ستاره شناس مشهور ایرانی قبل از گالیله به این موضوع پی برد که زمین به دور خورشید می چرخد و نه بالعکس که اسناد این مطلب سالها قبل توسط اروپاییان از منطقه سیستان کشف و به اروپا منتقل شده است و متأسفانه این اسناد به دست ایرانیان نرسید.
تالیفات ابوسعید
کتاب الاختیار
تحصیل القوانین الهندسه المحدود
الزایجات الکواکب
المدخل
رساله در حل ده مسئله
رساله فی باب انقسام خط مستقیم ذی النهایه
رساله فی خواص الشکل الجسم الحادث
رسالة فی عمل البرکار التام و هو برکار المخروط : در مورد ساختمان پرگار تام است.
اعتقاد به چرخش زمین
شواهدی در تاریخ وجود دارد که سجزی معتقد به چرخش ِ زمین به دور ِ خودش بوده است.ابوریحان بیرونی در کتاب «استیعاب الوجوه الممکنة فی صنعة الاسطرلاب" می گوید : " از ابو سعید سجزی، اُسطرلابی از نوع واحد و بسط دیدم که از شمالی و جنوبی مرکّب نبود و آن را اسطرلاب زورقی می نامید و او را به جهت اختراع آن اسطرلاب تحسین کردم چه اختراع آن متکی بر اصلی است قائم به ذات خود و مبنی بر عقیده ی مردمی است که زمین را متحرّک دانسته و حرکت یومی را به زمین نسبت می دهند و نه به کره ی سماوی. بدون شک این شبهه ای است که تحلیلش در نهایت ِ دشواری.و قولی است که رقع و ابطالش در کمال صعوبت است. مهندسان و علمای هیئت که اعتماد و استناد ایشان بر خطوط مساحیه(= مدارات و نصف النهارات و استوای فلکی و دائرةالبروج) است؛ در نقض ِ این شبهه و رد آن عقیدت بسی ناچیز و تهی دست باشند و هرگز دفع آن شبهه را اقامت برهان و تقریر دلیلی نتوانند نمود. زیرا چه حرکت یومی را از زمین بدانند و چه آن را به کره ی سماوی نسبت دهند در هر دو حالت به صناعت آنان زیانی نمی‌رسد و اگر نقض این اعتقاد و تحلیل این شبهه امکان پذیر باشد موکول به رای فلاسفه ی طبیعی دان است.»