آيت اللَّه سيداسماعيل بن احمد نوري طبرسي مازندراني، عالم ديني، فقيه، اصولي، محدث، متكلم، مدرس و زاهد در اوايل قرن سيزدهم هجري شمسي (اواسط قرن سيزدهم هجري) در يكي از توابع شهرستان نور در استان مازندران به دنيا آمد. وي پس از فراغت از دروس مقدمات و سطوح حوزوي، براي ادامه تحصيلات راهي نجف اشرف شد. ايشان در نجف در محضر عالمان نامداري همچون شيخ مرتضي انصاري، ميرزا حبيب اللَّه رشتي و ميرزا محمدحسن شيرازي، معروف به ميرزاي بزرگ به فراگيري دروس خارج فقه و اصول پرداخت و در حديث و كلام نيز به استادي دست يافت. آيت اللَّه نوري طبرسي پس از رسيدن به مقامات علمي، به بحث و تدريس فقه و اصول پرداخت و شاگردان متعددي پرورش داد. اين عالم سترگ در طي اين سالها، علاوه بر تدريس، به تاليف كتب گرانبها دست زد كه كفايةُالموّحدين در سه مجلد به فارسي كه يك جلد آن تحت نام عِصمةُالولايه در مبحث امامت است، و نيز وسيلَةُ المَعاد في شرح نجاة العباد و اصول الفقه، از آن جمله اند. آيت اللَّه سيد اسماعيل نوري طبرسي سرانجام پس از عمري سرشار از خدمات علمي در بيست و نهم مهرماه 1282 ش برابر با اول شعبان 1321 ق در كاظمين به لقاءاللَّه پيوست و در صحن شريف علوي به خاك سپرده شد.