صدرالدين محلاتي متخلص به صدر، فرزند آيت اللَّه ميرزا ابوالفضل محلاتي در سال 1283ش (1323ق) در شيراز به دنيا آمد. وي پس از تحصيل مقدمات به عتبات عاليات رفت و در شهرهاي اصفهان و قم نيز به ادامه تحصيل پرداخت تا اين كه موفق به اخذ درجه اجتهاد گرديد. صدرالدين محلاتي از بدو تأسيس دانشكده ادبيات دانشگاه شيراز به تدريس زبان و ادبيات عرب اشتغال ورزيد و تا آخر عمر، استاد آن دانشكده بود. او علاوه بر تحقيق و نويسندگي، شعر ميگفت و چون اهل عرفان بود، اشعارش مضامين عرفاني داشت. استاد صدرالدين محلاتي همچنين در شيراز حوزه درس خود را بنيان نهاد و حلقه تفسير قرآني ترتيب داد. او انجمن ادبي را در منزل خود تشكيل ميداد و از مؤسسان كانون دانش پارس بود. از اين محقق بزرگوار، آثاري بر جاي مانده كه تفسير سوره والعصر، شأن نزول آيات قرآن، اسرار حج مكتب عرفان سعدي و... از آن جمله اند. استاد صدرالدين محلاتي سرانجام در اسفند 1359ش در هفتاد سالگي درگذشت.