پيروزيهاي متوالي نيروهاي اسلام در جبهه هاي جنگ در طي عملياتهاي والفجر 5 و 6 و عمليات خيبر، باعث شد تا به دستور شيطان بزرگ، آمريكا و همكاري دولتهاي اروپايي همچون انگلستان و آلمان، نظاميانِ شكست خورده رژيم بعث عراق، آخرين اميد خود را كه سلاح شيميايي بود به كار گيرند و با فرو ريختن بمبهاي شيميايي و سمي در ميدانهاي نبرد حق عليه باطل، بخت خود را بيازمايند. رژيم بعث عراق و همپيمانان خارجي آنان، هميشه استفاده از سلاحهاي شيميايي را انكار ميكردند اما به دنبال اعزام مجروحان بمبارانهاي اخير شيميايي به كشورهاي اتريش و سوئد براي معالجه و تاييد پزشكانِ اين كشورها مبني بر استفاده عراق از اين سلاحها و نيز ديدار سفرا و كارداران كشورهاي جهان در ايران با مجروحين اين بمبارانها، مقامات سياسي و رسانه هاي گروهي جهان، عليرغم سانسور زياد، مجبور به اعتراف به استفاده رژيم عراق از سلاحهاي شيميايي در جنگ با ايران اسلامي شدند. همچنين آنان تاكيد كردند كه هيچگونه توجيهي براي استفاده از اين سلاحها در طول جنگ تحميلي پذيرفتني نيست. در حالي كه اين سلاحها، فوقالعاده خطرناك و در سطح بين المللي ممنوع ميباشند، با اين حال، رژيم بعث عراق، بارها آن را در طول جنگ عليه رزمندگان اسلام به كار برده است، اما هرگز نتوانستند اراده ملت مسلمان ايران را در راه جهاد عليه كفر و ظلم، تضعيف نمايند.