آيت اللَّه سيدمحمدباقر صدر در سال 1313 ش (1353 قمري) در كاظمين در خانواده اي فقير اما نابغه پرور به دنيا آمد. پدرش فقيه بزرگوار سيدحيدر و مادرش دختر شيخ عبدالحسين آل ياسين و بانويي باتقوا بود. آيت اللَّه صدر در كودكي پدر را از دست داد و تحت كفالت برادرش، سيد اسماعيل، قرار گرفت. وي پس از فرا گرفتن مقدمات و اصول نزد استادان آن زمان و برادرش، راهي نجف اشرف شد و قبل از 20 سالگي به مرحله اجتهاد نائل آمد. اين عالم جوان در سن 22 سالگي نخستين اثر علمي - تحقيقي خود را به نام "غايةُ الفكرِ في علمِ الاصولِ الفقه" را به جهان علم ارايه نمود و كتابهاي فَلسفَتنا و اقتصادُنا كه پس از آن به رشته تحرير درآمدند سمبل قدرت نمايي ايدئولوژي اسلامي در برابر انديشه هاي وارداتي غرب بودند. آيت اللَّه صدر مسأله رهبري فكري را از مسأله رهبري سياسي جدا نميدانست و همگام با فعاليتهاي فكري، به فعاليتهاي سياسي و رهبري سياسي جامعه نيز همت ميگماشت. از اينرو، وجودش خطري براي بعثيان به شمار ميآمد و همين امر باعث رنجش حاكمان بعثي عراق گرديد. آيت اللَّه صدر نقش ارزندهاي در حمايت از انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني(ره) داشت و اين امر براي رژيم خونخوار عراق ناخوشايند بود. سرانجام حزب بعث عراق پس از دستگيري ايشان و نيز خواهر ارجمندش، سيده بنت الهُدي صدر، آنان را به طرزي فجيع به شهادت رساندند. شهادت اين مرد بزرگ و خواهر مكرمه اش پس از شكنجه هاي فراوان در زندانهاي رژيم بعثي عراق در روز 19 فروردين 1359 شمسي مصادف با 24 جمادي الاولي سال 1400 قمري در 47 سالگي واقع شد. بدن خونين و شكنجه ديده اين شهيدان به طور مخفيانه تحويل يكي از افراد خانواده صدر گرديد و اجساد مطهرشان بدون حضور ديگران به خاك سپرده شد.