لطفعلي خان زند، پسر جعفرخان بن صادق خان، يعني نواده ي برادري كريم خان زند و هشتمين و آخرين خانِ سلسله ي زنديه از سال 1203 تا 1209 ق، فرمان رانده است. با وجود سنِّ كم، به فتوحات مهمي نايل آمد و تا زنده بود، آقامحمدخان قاجار از او بر جان و دولت خويش، بيم داشت. با به قدرت رسيدن خانِ قاجار، جنگ بين آن دو درگرفت و لطفعلي خان زند شكست خورد. لطفعلي خان زند پس از شكست از سپاه آقامحمدخان قاجار در كرمان، به بم گريخت. در آنجا به دست يكي از يارانش كه به او خيانت كرد، گرفتار شد و به دست دشمن خونخوار خود آقامحمدخان افتاد. پادشاه قاجار با انگشتان خود دو چشم لطفعلي خان را از حدقه بيرون آورد و پس از شكنجه هاي فراوان و اعمال وحشيانه، او را در تهران به قتل رساند. قبر او در امامزاده زيد تهران واقع است.