امام علي (علیه السلام) امام اول شيعيان و خليفهي چهارم، در سيزدهم رجب سال 30 عام الفيل در دورن خانه ي كعبه به دنيا آمد. پدرش ابوطالب (عبدمناف) پسر عبدالمطلب و مادرش فاطمه دختر اسد بن هاشم است. ابوالحسن، ابوتراب، ابوالحسين، ابوالرَّيحانَتَين از جمله كنيه هاي آن امام و اميرالمؤمنين، ولي اللَّه، اسداللَّه، مرتضي، وصي، يعسوب الدين، حيدر، كرار و... از القاب آن سرور ميباشد. حضرت علي (علیه السلام) از دوران كودكي، تحت تعليم و تربيت حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم) قرار گرفت و اولين مردي بود كه اسلام آورد. آن امام همام به جز غزوه ي تبوك، در تمامي غزوات و جنگهاي پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) حضور داشت و همواره در رنجها و سختيها، ياور و حامي پيامبر بزرگ اسلام بود. امام علي (علیه السلام) در هجدهم ذيحجّهي سال يازدهم هجري، در محلي به نام غدير خُم، به امر خدا و از طرف پيامبر به رهبري امت اسلامي پس از رسول اكرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) برگزيده شد و پس از بيعت مردم، اميرالمؤمنين لقب گرفت. اما پس از رحلت پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) اين امر مُهم اجرا نگرديد و خلافت به دست ابوبكر افتاد. سي و سه سال از عمر مبارك امام علي در كنار رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) بيست و پنج سال پس از رحلت آن حضرت در خانه نشيني و در حدود پنج سال نيز در خلافت سپري شد.