وفات آیةالله «شیخ علی قرنی گلپایگانی» (1377 ش)
تاریخ وقوع: ۱ اردیبهشت
مرحوم آیت‌الله حاج شیخ علی قرنی گلپایگانی در تابستان 1293 هجری شمسی در قریه گوگد از توابع گلپایگان در یک خانواده روحانی متولد شد. او فرزند مرحوم حجة‌الاسلام آخوند ملامحمد ابراهیم قرنی از روحانیون مورد احترام و اعتماد محل بود که عقدنامه‌ها و اسناد ملکی با مهر و امضای ایشان اعتباری مضاعف پیدا می‌کرد. وی دوران کودکی و دروس مقدماتی را در خدمت پدر و در حوزه علمیه گلپایگان و در محضر مرحوم آیت‌الله میرزا هدایت‌الله وحید گلپایگانی گذراند و در 20 سالگی برای ادامه تحصیل به حوزه علمیه قم سفر کرد و سطوح عالیه را خدمت علمای بزرگی چون مرحوم آیت‌الله سلطانی و مرحوم آیت‌الله فیض قمی تلمذ کرد.
وی درس خارجِ فقه را در نزد فقیه اعظم، مرحوم آیت‌الله‌العظمی بروجردی شرکت کرد و همچنین در بحث خارج اصول مرحوم آیت‌الله‌العظمی حاج شیخ محمد اراکی حاضر شد و محضر مراجع ثلاث مرحوم آیت‌الله سید محمدتقی خوانساری و آیت‌الله سید صدرالدین صدر و آیت‌الله سیدمحمد حجت را درک کرد. آن مرحوم در 31 سالگی عازم نجف‌اشرف و بیش از چهار سال از استادان آن دیار بهره‌مند شد.
حاج شیخ علی قرنی گلپایگانی حضور در حوزه درس مرحوم آیت‌الله شیخ محمدعلی کاظمی صاحب تقریرات و عمدة از محضر درس مرحوم آیت‌الله‌العظمی خویی مستفیذ شد و در مراجعت در قم اقامت گزید و در محضر درس مرحوم آیت‌الله‌العظمی گلپایگانی شرکت کرد. وی در این هنگام به کار تدریس نیز می‌پرداخت و در طول اقامتش در قم، در مسجد گلشن اقامه جماعت و در فن خطابه و ترویج و تبلیغ و منبر موفق عمل می‌کرد.
بر مبنای مقدمه کتاب، نخستین اثر این عالم ربانی، زبدة‌المنهاج فی‌اسرار‌المعراج بود که مورد توجه خاص و عام قرار گرفت. وی دومین کتاب خود را بنام منهاج‌الدموع که حاوی مقتل و تاریخ بود، برای اهل علم و منبر تألیف کرد. آن مرحوم سپس اقدام به تألیف آثار دیگر کرد، از جمله منتهی‌المقال در اخلاق، تحفة‌الرائد یا سوغات سفر در چهار مجلد و در عقاید و نبوت عامه و خاصه، منهاج‌السرور یا صد و ده حکایت در شش جلد، منهاج‌الولایه، منهاج‌الدین، منهاج‌الجنان، منهاج‌البیان، پیوند دو گل.
آن مرحوم دارای طبع شعر بود و دیوانش به‌نام «درالمنظوم» و زندگینامه وی به‌نظم و به‌نام «آینه عمر» منتشر شده است.
بحق ایشان از مصادیق عامرین مساجد بودند. اولین مسجد را در قم به‌نام مسجد گلشن بنا نمودند، مسجد جامع شهریار و مسجد حاج حسن شهریار و مسجد ولی‌عصر کرشته از مساجد احداثی آن مرحوم بوده و در قراء شهریار، مساجد متعدد بنا نمودند. احداث قبرستان عمومی بهشت رضوان شهریار از یادگارهای آن مرحوم است. اقدام بنای مرقد حضرت امامزاده اسماعیل که مورد اعتقاد ایشان بود، آخرین اقدام آن مرحوم میباشد. وی بالاخره در تاریخ اول اردیبهشت ماه 1377 شمسی در سن 84 سالگی چهره در نقاب خاک کشید و به‌ملکوت اعلی پیوست و در میان اندوه مردم در جوار مرقد حضرت امامزاده اسماعیل‌بن موسی‌بن جعفر(علیه السلام) مدفون گردید.