وفات «شاه نعمت اللَّه ولي» (830 ق)
تاریخ وقوع: 25 رجب
درگذشت «شاه نعمت اللَّه ولي» از اولياء بزرگ و صاحبْ طريقتِ شيعه (830 ق)نورالدين شاه نعمت اللَّه بن سيدعبداللَّه كرماني معروف به شاه نعمت اللَّه ولي، از بزرگان عرفاي نامدار شيعه ي قرن نهم هجري، در حدود سال 730 ق در كرمان به دنيا آمد. وي از معاشران سيدشريف جرجاني و حافظ شيرازي بود و در حرمين شريفين (مكه و مدينه) در خدمت عبداللَّه يافعي تن به رياضات شاقه و مجاهدات جانفرسا داد و از او اجازه ي ارشاد گرفت. طريقه ي شاه نمت اللَّه ولي را از افراط و تفريط و عقايد فاسد، مبرّا دانسته اند. همچنين او را پيرو افكار و شارح آثار ابن عربي گفته اند. شاه نعمت اللَّه ولي، سلطان دراويش بود و بزرگانِ اطراف، هدايايى به درگاهش ميفرستادند. شهرت شاه نعمت اللَّه ولي بيشتر از جنبه ي تصوُّف است نه شعر و شاعري. ديوان اشعار وي مشتمل بر چهارده هزار بيت غزليات، مثنويات و نيز مقداري رباعيات ميباشد. غزليات او بيشتر بر وحدت وجود و عشق عرفاني است. امانت، شرح گلشن راز، نصيحةُ الملوك و... از جمله آثار اوست. وفات شاه نعمت اللَّه ولي بين 830 ق الي 843 ق واقع شده و در تاريخ آن محل اختلاف ميباشد. هرچند، با توجه به اشعار وي، بر ميآيد كه بيش از صد سال عمر كرده است. شاه نعمت اللَّه ولي در ماهانِ كرمان درگذشت و تربتش زيارتگاه صوفيان، مريدان و معتقدانش ميباشد. هم اكنون مزار او در ماهان، با شكوه و صفا پابرجاست.