وفات «احمد بن ابراهيم» = «ابن خلكان» (681 ق)
تاریخ وقوع: 26 رجب
وفات "احمد بن ابراهيم" معروف به "ابن خلكان" مورخ مشهور عرب(681 ق)ابوالعباس شمس الدين احمد بن ابراهيم بن ابيبكر بن خلكان معروف به ابن خلكان در سال 608 هجري در اطراف موصل در عراق در خانداني كه از علما و فُقها بودند، به دنيا آمد. پس از تحصيل مقدمات در زادگاه خود، راهي شام و مصر گرديد و به تعليم و تعلم و تأليف پرداخت. ابن خلكان سالياني قاضي القضاة مصر و دمشق گرديد و به سرودن شعر نيز اشتغال داشت. وي با توجه به اينكه در منصب قضا، فقيهي دانشمند و داوري عادل به شمار ميرفت و نزد فقيهانِ بزرگ روزگارِ خود، دانش آموخته بود اهتمامي خاص به فقه و اصول نشان ميداد، اما در تاريخ و نحو و ادبِ عرب نيز مهارت داشت. بسياري از نويسندگان، ابن خلكان را از نظر اخلاقي ستوده اند و او را مردي نيك نَفْس، خوش خوي، سخاوتمند و پاكدامن دانسته اند. كتاب نفيس او موسوم به وَفَياتُ الاَعيان و اَبناءُ الزَّمان يكي از بزرگترين و سودمندترين كتابهاي فن رجال است كه در سال 654 ق در قاهره آن را آغاز كرده و هجده سال به نوشتن آن مشغول بود. اين كتاب كه به تاريخ ابن خلكان معروف ميباشد، شرح حال هشتصد و شصت نفر از مشاهير علماي اسلامي در علوم مختلف را بيان نموده است. سرانجام ابن خلكان در سال 681 ق در 73 سالگي در دمشق وفات يافت و پيكرش را در دامنه ي كوه قاسيون كه مدفن بسياري از دانشمندان بود به خاك سپردند.