آيت اللَّه سيداميرمحمد كاظمي قزويني در سال 1296ش (1335 ق) در كويت در بيت علم و تقوا به دنيا آمد. وي در هشت سالگي به همراه پدر دانشمندش به بصره كوچيد و به تحصيل علوم ادبي و متون فقهي پرداخت. در 18 سالگي، به شوق فراگيري دانش اهل بيت (علیهم السلام) به شهر نجف روي آورد و پس از تكميل سطح، به فراگيري خارج فقه و اصول پرداخت. آيت اللَّه قزويني در اين مسير از محضر بزرگاني همچون آيات عظام: سيد ابوالحسن اصفهاني و شيخ محمدرضا آل ياسين و... بهره برد و پس از سالياني، از مراجع بزرگواري همچون سيد محسن حكيم، سيد عبدالهادي شيرازي، سيد محمود شاهرودي و شيخ محمدحسين كاشف الغطاء اجازه اجتهاد گرفت. ايشان پس از فوت پدر، به بصره بازگشت و به تبليغ مذهب اهلبيت (علیهم السلام) از طريق تدريس، تاليف، امامت جماعت، وعظ و ارشاد مردم و مناظره با منحرفان پرداخت. آيت اللَّه قزويني در انجام رسالت ديني خويش از كسي نمي هراسيد و در اين راه آزار بدخواهان را به جان ميخريد. در نهايت، اثرات تبليغي اين فقيه بزرگوار به جايي رسيد كه دشمنان و مخالفانش در حزب بعث عراق، قصد كشتن ايشان و به آتش زدن خانه اش را داشتند كه او به ناچار در سال 1350ش به كويت هجرت كرد. از اين مجاهد سترگ بيش از چهل اثر ارزشمند برجاي مانده كه بيشتر در زمينه هاي فقه، اصول، كلام و تاريخ بوده كه نشانگر دانش سرشار وي و كوشش ارزنده ايشان در حمايت از دين و دفاع از مذهب و پاسخگويي به مخالفان و حل مشكلات فكري مردم است. آيت اللَّه قزويني سرانجام در چهاردهم ارديبهشت 1373ش برابر با بيست و سوم ذيقعده 1414ق در 77 سالگي رحلت كرد و حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) به خاك سپرده شد.