حماسه شهداى هويزه (1356)

در آذر 1359، پس از شكست بيش از دوگردان از نيروهاى عراقى در جنوب سوسنگرد به وسيله سربازان اسلام ، يك گروهان از برادران سپاه اهواز جـهـت مـحـافـظـت و پـدافند شهر هويزه ، از سوسنگرد به آن شهر اعزام شد. افراد اين گروهان پس از رسيدن به منطقه و استقرار، عهده دار حفاظت از جنوب تا جنوب غربى شهر / شدند.
نـيروهاى عراقى در اين منطقه متشكل از واحدهاى تانك از نوع ((تى - 62))، ((تى - 55))، موشكهاى زمين به زمين و امكانات نظامى پيشرفته و بيش از 6 هزار نفر پياده بودند. ولى همين نيروهاى اندك مدافع شهر، از كمترين امكانات دفاعى هم بى بهره بودند.
نـيـروهـاى دشـمـن در آغـاز هـجـوم سـراسـرى خود، ظرف 48 ساعت از محور هويزه تا كرخه پيشروى كرده و در امتداد آن مستقر شده بودند، بطورى كه فاصله آنها تا هويزه از 10 كيلومتر تجاوز نمى كرد.
تاكتيك نيروهاى دشمن اين بود كه با تصرف سوسنگرد، هويزه خود به خود سقوط مى كند.
در چـنـيـن شـرايـطى 50 تا 60 نفر از برادران سپاه براى جلوگيرى از پيشروى دشمن مسئوليت مين گذارى جاده هاى منتهى به جبهه هاى دشمن را به عـهـده گـرفـتـنـد. زيـرا ايـن جـاده هـا و راهـهـاى عـبـور، بـراى دشـمـن بـه مـانـنـد رگـهـاى حـيـاتـى بـراى ادامـه تـجـاوز مـحـسـوب مـى شـد. دو هـفـتـه قـبـل از آنـكه عمليات مدافعان اسلام عليه نيروهاى عراقى در اين منطقه انجام گيرد، بنى صدر دستور تخليه هويزه را از برادران بسيج و پاسدار صادر و دستور داد كه در سوسنگرد مستقر شوند.
ايـن دسـتور بنى صدر، با مخالفت جدى برادر سيد محمد حسين علم الهدى و ديگر برادران مواجه شد. بعد از آنكه شهيد بزرگوار علم الهدى با آيه الله خامنه اى تماس گرفت ، دستور بنى صدر لغو شد و برادران پاسدار در هويزه باقى ماندند.
يـك هـفـتـه بعد، تصميم بر آن شد كه از محور هويزه و سوسنگرد حمله انجام گيرد. اين عمليات را مى توان نقطه عطف عمليات منظم برادران ارتش و سـپـاه دانست . بار ديگر بنى صدر، شعار جدايى ارتش از سپاه را سر داد و گفت : سپاه نبايد در اين عمليات شركت كند. برادران بسيجى و سپاه كه در منطقه بوده و اغلب آنها به منطقه آشنايى داشتند، اين ترفند بنى صدر را ضربه شديدى بر پيكر عمليات مى دانستند.
بـار ديـگـر ايـن مـسـئله بـا تـلاش بـرادر عـلم الهـدى و تـمـاسـهـاى مـكـرر ايـشـان بـا مـسـئوليـن در تـهـران ، حل شد و قرار شد كه سپاه به عنوان پياده ارتش در عمليات شركت كند.
15 دى 1359، روز آغـاز عمليات بود. براى اين عمليات دو تيپ از لشكر 16 زرهى قزوين و يك تيپ از لشكر 92 زرهى اهواز در نظر گرفته شده بـود كـه دو گـردان از نـيـروهـاى سـپـاه و عـده اى هـم از نـيـروهاى جنگهاى نامنظم (شهيد چمران ) نيروهاى ارتش را يارى مى دادند. از جمله هدفهاى اين عـمـليات ، پاكسازى شمال و جنوب كرخه كور از وجود نيروهاى متجاوز ارتش عراق و آزادسازى پادگان حميد و منطقه جفير بود. نتايج عمليات در اين روز موفقيت آميز بود. اما هنوز عقبه هاى اصلى دشمن در پادگان حميد و سه راهى جفير آسيب نديده بود. رزمندگان اسلام پس از تصرف مرزهاى كرخه و حاج بدر، قصد پيشروى به سوى پادگان حميد را داشتند. اما بنا به دلايلى ، مانند نرسيدن مهمات ، قرار بر اين شد كه ادامه عمليات در 16 دى ماه انجام شود.
شانزدهم دى 1359، برادران سپاه در جلو تانكهاى ارتش مستقر شده و منتظر دريافت رمز حمله بودند كه ناگهان متوجه حركاتى از سوى جبهه دشمن شـدنـد. رفـت و آمـد تـانـكـهاى دشمن زياد شد و پس از آن ، هواپيماهاى دشمن در آسمان ظاهر شدند و تلاش كردند تا جبهه نيروهاى اسلام را بمباران كنند. از طرف ديگر نيروهاى اسلام زير آتش توپخانه ، كاتيوشا و خمپاره قرار گرفتند.
از آنـجـايـى كـه عـراقـيـهـا شناخت دقيقى از منطقه داشتند، گلوله باران دشمن موجب شهادت عده اى از رزمندگان اسلام گرديد. لشكر 9 مكانيزه ارتش ‍ عـراق دسـت بـه عـمـليـات زده بـود و چـون نـيـروهـاى مـا انـتـظـار ايـن حـمـله را نـداشـتـنـد، فـرمـانـدهـى دسـتـور عـقـب نـشـيـنـى بـه طـول 500 مـتـر را بـصـورت تـاكـتـيـكى صادر كرد. اين دستور باعث شد كه تانهاى ما عقب نشينى كنند و عراقى ها با اين تصور كه نيروهاى اسلام شكست خورده و فرار كرده اند، وارد منطقه شدند.
در ايـن ضـد حـمـله سـنگين دشمن كه نيروهاى ما مجبور به عقب نشينى شدند، بيش از يكصد تن از برادران پاسدار، جهاد و دانشجويان پيرو خط امام از جـمـله حـسـيـن عـلم الهـدى مـفـقـود الاثـر و شـهـيـد شـدنـد. در پـى ايـن حـادثـه نـيـروهـاى عـراقـى (خـليـل الدورى ) دسـتـور داد تعدادى از مردم بى گناه ، را دست بسته در يك گودال قرار داده و به شهادت برسانند و سپس عراقيها تمام شهر را با ديناميت و بلدوزر نابود كردند.
1800 واحـد مـسـكـونـى و تـجـارى و سـه مـسـجـد و دو حـسـيـنـيـه تـخـريـب و شـهـر بـه تـپـه اى خـاك مبدل شد.
 

زندگينامه شهيد علم الهدى
شـهـيـد سـيـد مـحـمـد حـسـيـن عـلم الهـدى پـيـشـگـام دانـشـجـويـان پـيـرو خـط امـام بـود كـه در هـويـزه حـمـاسـه آفـريـدنـد و تـا آخـريـن نـفـس در مقابل دشمن متجاوز ايستادند و خون پاك خويش را نثار دفاع از اسلام و ميهن اسلامى كردند.
سـيـد مـحـمـد حـسـيـن ، فـرزنـد آيه الله حاج سيد مرتضى ، در هشتم مهر 1337، در اهواز چشم به جهان گشود. از آنجا كه فرزند يك خانواده مذهبى و روحانى بود، از همان كودكى علاقه وافرى به علوم دينى ، بويژه تلاوت قرآن مجيد داشت ، تا جايى كه با گذشت زمانى كوتاه اين توانايى را بـه دسـت آورد كـه بـه تـدريـس قـرآن كـريـم بپردازد. شور انقلابى و مذهبى حسين سبب شد تا از 14 سالگى پا به عرصه فعاليتهاى سياسى بگذارد.
فـعـاليـتـهـاى ايـن شـهـيـد در زمـيـنـه تـوسـعـه امـور فـرهـنـگ ، مـذهـبـى و سـيـاسـى تـا پـيـروزى انـقـلاب اسـلامـى ادامـه داشـت . تـشـكـيـل گروه موحدين با عده اى از دوستان ، شروع مبارزه مسلحانه عليه رژيم طاغوت ، تكثير و پخش ‍ اعلاميه هاى امام (ره )، ايجاد هماهنگى و وحدت بين حوزه و دانشگاه عليه رژيم شاه و شركت در ترور مستشار آمريكايى (پل گريم )، بالاترين مقام شركت نفت در اهواز كه سبب ايجاد وحشت بيشتر در دل رژيـم و حـامـيـان آن و در نـتـيـجـه تـداوم اعـتـصـاب در شـركـت نـفـت اهـواز شـد، از جـمـله فـعـاليـتـهـاى شـهـيـد عـلم الهـدى در دوران قبل از پيروزى بود.
بعد از پيروزى انقلاب نيز علم الهدى منشاء فعاليتهاى مختلفى بود كه تاءسيس بسيج ، مجاهدت در جهاد سازندگى ، تاءسيس سپاه هويزه و شركت در تـسـخـيـر لانـه جـاسـوسـى آمـريـكـا هـمـراه بـا سـايـر دانـشـجـويـان پـيـرو خـط امـام از جـمـله ايـن مـجـاهـدتـهـا مـى بـاشـد. شـهـيـد كـه دانـشـجوى سال دوم دانشگاه مشهد در رشته تاريخ بود، با شروع جنگ تحميلى همراه با گروهى از دانشجويان پيرو خط امام و نيروهاى بسيجى بسوى جبهه هاى دفاع حق عليه باطل شتافت و در حالى كه در حلقه محاصره دشمن در هويزه به اتفاق همرزمان خود گرفتار شده بود تا آخرين قطره خون با دفاع از ايران اسلامى پرداخت و به ديدار پروردگارش نايل آمد.
 

اسامى شهداى هويزه
اسامى برخى از شهداى حماسه هويزه كه امكان دسترسى به آنها وجود داشته است ، به اين شرح مى باشد.
1- مرتضى كاوند.
2- امين سلطانى .
3- محمد حسين علم الهدى .
4- بهروز نوروزى .
5- محمد شمخانى .
6- خليل بهارى .
7- بهروز پور هاشمى .
8- محمد رضا ملايى زمانى .
9- على اشرف ظاهرى .
10- سعيد جلالى پور.
11- جمال دهشور.
12- عليرضا ركاب ساز.
13- اسماعيل حاج كوهمدانى .
14- محمد بهاء الدين .
15- سليمان تيئى .
16- شهيد قدومى .
17- عباس افشارى .
18- رضا مستجابى كرمانشاهى .
19- قدير قدرتى .
20- محمود صالح زاده .
21- امير حسين جعفرى .
22- محمد جفر روزبهانى .
23- محمود قاسمى .
24- مهدى پروانه .
25- سيد محمد على حكيم .
26- سيد مهدى جعفرى .
27- على اكبر سيفى ابدى .
28- محسن غديريان .
29- اكبر حاجى مهدى .
30- صادق بوغدار.
31- فرخ سلحشور.

32- محمد صادق فروشانى .
33- غفار درويشى .
34- مجيد يوسفيان .
35- محمد دلجو.
36- حسين زارعى .
37- محمد ابراهيم سمندالدوله .
38- امير رفيعى .
39- عبد المحمد چهارمحالى .
40- حسين خميسى .
41- محمد حسن رضازاده .
42- حسن فلاح زاده .
43- محمد على عسكرى .
44- محمد رضا شيخ الاسلام .
45- حسن امينى .
46- رمضانعلى آقايى .
47- عباسعلى حبيبى .
48- مصطفى مختارى .
49- محمد فاضل .
50- مجيد كريمى ثانى .
51- مجيد مهدوى .
52- حسن فتاحى .
53- حسين خوشنويسان .
54- محمود فروزش .
55- شيال بوغنيمه .
56- على اصغر فرهمندفر.
57- محمد حسين رحيمى .
58- حميد شاهد.
59- محمد اسماعيل اعتضادى .
60- محمد جواد زاهديان .
61- امير احتشام زاده .
62- اصغر پهلوان نژاد.
63- على حاتمى .
64- محمد على رجبى .