شهادت«ابن سِكّيت»به دستورمتوكل عباسي(244ق)
تاریخ وقوع: 5 رجب
شهادت "ابن سِكّيت" عالم لغوي و اديب مسلمان به دستور متوكل عباسي(244 ق)
ابويوسف يعقوب بن اسحاق خوزي معروف به ابن سكّيت اهوازي، عالم، شاعر، لغوي، راوي و اديب مشهور ايراني و شيعي مذهب، در سال 186 ق در قريه اي در خوزستان به دنيا آمد. وي هيچگاه از دانشان دوزي باز نايستاد و در رشته هاي مختلف علوم تدريس ميكرد. ابن سكّيت از خواص اصحاب امام جواد و حضرت امام هادي(عليهما السَّلام) بود. وي عشق و علاقه ي وافري به آل علي(ع) داشت و در اظهار عقايدش بي پروا بود. ابن سكّيت، معلّم فرزندان متوكل، خليفه ي ستمكار عباسي بود و در ابراز شيعيگري خود، زباني بيباك داشت، چندان كه جانِ خود را نيز به خاطر آن از دست داد. روزي متوكل كه با اهل بيت(ع)، دشمنيِ سرسختي داشت از او پرسيد كه آيا فرزندان من بهترند يا پسران امام علي(ع)؟ ابن سكّيت در جواب گفت: من، تو و فرزندان تو را با قنبر، خادم علي(ع) برابر ندارم. متوكل برآشفت و فرمان داد زبانِ وي را از قَفا بيرون كشند. غلامان او را به بدترين صورت شكنجه كرده و كشتند. ابن سكّيت متخصص لغت و شعرِ عرب بود و بيش از بيست اثر ازخود بر جاي گذاشته است كه اصلاحُ المنطق و الالفاظ و الاضداد از آن جمله اند.